Tijd tekort

'Ik ga seffens bellen naar Nany en daarna naar onze dochter om te vragen hoe het met de kindjes gaat,' plande ik tijdens de brunch, 'en daarna de keuken onder handen nemen'.
'Zouden we niet eerst onze boodschappen doen?' stelde Roger voor.
Hij had gelijk: zelfs de vloeistoffen voor mijn elektronisch damptoestelletje waren bijna op.

Dus reden we naar Sint-Truiden, waar we, bij het uitstappen uit de auto aan de tabakswinkel, Elie Missotten (bezieler van werkgroep WOI) ontmoetten. Die me vertelde dat hij gisteren en eergisteren vrij veel teksten had geplaatst in onze gedeelde map op Google Drive. Ik besloot deze avond tijd te maken om die na te lezen (en dat is ondertussen gebeurd).

Tijdens de boodschappen, een telefoontje van de garage in Hasselt. Tja, er moest weer een stuk vervangen worden aan de auto (weer meer dan 250 euro kosten, echt waar: straks hebben we geen spaargeld meer!).
Of we de auto konden brengen zodat ze er morgen kunnen aan werken.

Nadat we de boodschappen hadden afgeladen, reden we dus naar Hasselt, zetten er de auto af en liepen naar de bushalte waar we na een dikke vijf minuten wachten (gelukkig was het helemaal niet koud) de bus naar huis namen.

Thuis was het tijd om te koken: we aten deze avond gevulde en gegratineerde patisson. Terwijl mijn bereiding in de oven stond, wilde ik bellen naar onze dochter, maar bedacht ineens dat op dat uur de kindjes naar bed worden gebracht. Dan maar een mailtje gestuurd (nog geen antwoord gekregen).

Toen wilde ik even naar Nany bellen... maar ik kreeg ondertussen een mail binnen waarvan ik echt niet goed was.
De penningmeester van de KVLS weigert verder te zorgen voor de boekhouding van de Limburgse Monografieën! Er was blijkbaar daarvoor al enig mailverkeer tussen hem en Jan Gerits over die zaak. Ik vraag me af wat er gaande is: de penningmeester van de KVLS heeft altijd voor de boekhouding in verband met de twee publicaties gezorgd, waarom zou dat ineens moeten veranderen?
En wat nu dan? Ikzelf weiger voortaan eender welke boekhouding behalve de mijne (omdat ik daarvoor niet anders kan natuurlijk: geld voor een boekhouder heb ik niet).  Ik word immers bloednerveus van geldzaken!

Ons eten was klaar (heel lekker was die gratin die ik in elkaar had geflanst!) maar ik had niet gebeld naar Nany noch naar onze dochter en de keuken had ik ook al niet schoongemaakt.

Na het eten las ik even in "Sacai" van Ivo Hermans (ik weet het, ik had kunnen telefoneren of de keuken schoonmaken, maar als ik iets of wat de tijd ervoor krijg, is mijn leesuurtje op papier heilig). Ik vind dat het boek lijkt op een blog in boekvorm.

Mijn lectuur werd onderbroken door een bezoekje van overbuurmeisje Nele, die ik weer even mocht helpen met haar Franse lessen. Ik stelde voor de tweede keer vast dat ik heimwee kreeg naar mijn vroegere Franse lessen!:-)