Koken voor Kerstmis!

Vandaag heb ik (uiteraard niet enkel) gekookt voor morgen. Ik moet voor het hoofdgerecht zorgen (dit is de derde keer dat ik het gerecht klaarmaak: de eerste keer - met everzwijn - was toen Hendrik hier was, de tweede keer  - met hinde - toen onze dochter en schoonzoon plus kindjes hier waren, waarna ik besloot dat het everzwijn zou worden).
Als het hoofdgerecht morgen iedereen (behalve de kindjes dan ) aanstaat, bewaar ik het (deels eigen) recept.
Ons schoonzusje zorgt voor het voorgerecht en onze dochter en schoonzoon zorgen voor hapjes bij het aperitief en voor een dessert.
Mijn zus Bie kan er jammer genoeg weer niet bij zijn.

Traditioneel eten we met Kerstmis een heel eenvoudig dessert (een ijsje bijvoorbeeld, maar voor mij hoeft er zelfs geen dessert te worden voorzien: ik eet liever een stuk fruit of wat kaas achteraf). Toch wilde ik deze avond eens kijken wat er zoal wordt voorgesteld als kerstdessert, onder andere door Jeroen Meeus.
Wat een hoeveelheid suiker gebruikt die wel in zijn (klassieke) desserten! Niet verwonderlijk dat ik er niet zo van hou! En ineens vind ik het heel normaal dat een groot deel van de bevolking te dik is. Ik ben er zeker van dat, als ik elke dag zulk dessert zou eten, ik zou veranderen in een bolletje! Onze eerste maanden Haspengouw zorgden bij Roger en mij immers ook al voor een record aan gewichtstoename... omdat we ons elke week zeker twee keer tegoed deden aan (nochtans, vergeleken met ander gebak, echt niet zo zoete) Limburgse taart.

Maar kom, nog voor ik deze avond keek naar hoeveel suiker Jeroen Meeus in zijn nagerechten kapt, ging ik gewoon op in het bereiden van mijn stoofschotel van everzwijn met paddenstoelen en gelei van kweeperen en veenbessenmoes. Zalig gevoel! "Flow" noemt men dat tegenwoordig

Die zaligheid voelde ik jammer genoeg niet meer toen ik de keuken een beetje moest opruimen voor ik ons eigen eten voor deze avond zou klaarmaken. Wat heb ik toch een hekel aan huishoudwerk!

Deze avond nog gelezen in "Le livre des nuits" van Sylvie Germain. Het gaat traag, omdat ik heel bewust geniet van elke zin en elk woord.
Op een zeker ogenblik geeft auteur een dagboek weer dat "Augustin" schreef in de loopgraven. Ik vroeg me af of het boek in het Nederlands is vertaald: dan zouden we een uittreksel eruit kunnen gebruiken op de tentoonstelling ter gelegenheid van de voorstelling van het boek van de werkgroep WOI.
Helaas, net dat boek van Sylvie Germain blijkt niet vertaald te zijn in het Nederlands (althans, als ik mag voortgaan op wat ik op Google vond). Nee, zeg me niet dat ik het dan maar zelf moet vertalen (ik dacht daar even aan): ik heb daar jammer genoeg de tijd niet meer voor.

Morgen vieren we dus Kerstmis, jammer genoeg niet meer met na ons etentje een nachtmis en daarna glühwein en een kersttoneel (oei, nu word ik echt oud, want dit zijn herinneringen aan héél lang geleden, toen ik zelf nog kind was).
Maar we zullen proberen het zo gezellig mogelijk te maken.
Ik zal daarna een poosje niets schrijven hier: we krijgen immers belangrijk bezoek, maar daarover later meer.

Zalige Kerstmis, vrienden!