Deze middag hadden we in het Leuvense afgesproken met onze dochter, schoonzoon en de kindjes. Samen namen we de trein naar Train World.
We hebben een dikke twee uur rondgelopen in dat heel boeiend museum en genoten volop (jammer genoeg maakte Roger geen foto's).
Tegen het einde kregen de kindjes honger en dorst. Gelukkig had ik een banaan en gedroogde abrikozen bij me. Eva kreeg haar fruitpap in het stationsbuffet van Schaarbeek. Mooi buffet maar zo vreselijk trage obers!
Het duurde zo lang voor we bediend waren dat we een trein later dan voorzien terug hebben moeten nemen.
Elena, Matthias en Eva vergezelden ons naar huis, waar we pas iets voor 19 uur aankwamen.
Terwijl Roger op de spelende kinderen lette, zorgde ik voor het avondmaal: zalm, pasta, pesto en courgette (ikzelf heb geen pasta gegeten, de kinderen wilden geen courgette) gevolgd door vanillepudding voor Elena en Matthias en een koekje voor Eva.
Er werd daarna nog gespeeld, Eva kreeg een fles die ze maar half opdronk, ik las verhaaltjes voor en de kinderen gingen naar bed. Elena en Matthias gaven toe dat ze heel moe waren, Eva begon te wenen telkens als ik de kamer verliet. Uiteindelijk heb ik haar in slaap moeten wiegen of ze verhinderde haar zus en broer in slaap te vallen.
Nadat Eva eindelijk in slaap viel, heb ik snel de keuken wat opgeruimd (Roger had de vaatwasser gevuld) en daarna heb ik me bezig gehouden met de opmaak van de jongste Limburgse monografie die Jan Gerits me had gemaild.
Nalezen doe ik later: nu is het even tijd voor ontspanning voor ik zelf ga slapen.
Kleine anekdote:
tijdens het avondeten liet Elena haar vork vallen. 'Ik raap die maar op en eet verder hé, oma,' zei ze, 'want het lijkt me hier niet vuil;'
'Ik heb gisteren wat schoongemaakt, dus ja, doe maar!', antwoordde ik.
'Waarom poets jij zoveel, oma?' vroeg Elena daarop.
En ik (die helemaal niet vaak poets): 'Omdat af en toe schoonmaken nodig is. En wie anders zou dat anders doen?'
Tegelijk antwoordden Elena en Matthias (ik had al opgemerkt dat hij aandachtig luisterde naar de conversatie): 'Ha, de poetsvrouw hé.'
'Maar ik heb geen poetsvrouw!'
'Vind je poetsen misschien leuk?' vroeg Elena.
'Helemaal niet!' was ik zo eerlijk te antwoorden. Ik verwachtte eigenlijk een respons als "Ben je dan arm?", maar dat kwam er gelukkig niet:
'Ik denk dat eigenlijk niemand dat graag doet, schoonmaken,' besloot Elena.
Ik heb maar niet gezegd dat ik een buurvrouw heb (nee hoor, niet Marie-Claire) die daar echt in opgaat.
Eigenlijk zou ik iemand moeten vinden die hier met hart en ziel wil komen schoonmaken en voor wie ikzelf iets anders in ruil (én ook met hart en ziel) kan doen.Alleen weet ik niet echt op welke wederdienst van mijnentwege er één vrouw te wachten staat.😕
Vlak nadat ik de vorige zinnen schreef, las ik hier dat het vandaag "complimentendag" is. Wel, voor mijn part, volledig akkoord: ik complimenteer iemand die hier gratis komt schoonmaken, en ik, in ruil... ha ja, weer hetzelfde probleem: wat kan ik doen voor die persoon, zodat die mij ook complimenteert? 😏
Geen opmerkingen:
Een reactie posten