Zomertijd

Toen mijn inwendige klok mij iets voor 7 uur wekte, vond ik dat helemaal niet prettig. Maar toch aangenamer dan wakker geschrikt te worden door de wekker die afliep net nadat ik was opgestaan.
Toen bekeek ik mijn horloge en besefte ik weer dat het officieel 8 uur was.

Om 9 uur zomertijd, vergadering van de werkgroep WO I (in feite waren alleen Elie M., Benny P., Roger en ik aanwezig) tot 11 uur, gelukkig met de nodige koffie of thee (een vriendelijke schoonmaakster toonde me waar ze hun theebuiltjes bewaren op de gemeente) om een beetje fatsoenlijk wakker te worden.
In feite is het grote werk nu klaar, en ook de meeste detailproblemen zijn uitgeklaard.

Roger en ik reden daarna snel over huis om het een en andere op te halen en daarna naar onthaalmoeder Lutti.

Weer wilde Eva in eerste instantie niet mee. In de auto echter begon ze heel veel te lachen en te babbelen. Idem "thuis" waar ze tijdens ons middagmaal in haar kinderstoel wilde zitten en kaas eten.
Daarna moest ik uiteraard voorlezen en rond 14 uur leek ze me zo moe dat we haar in bed legden.
Ze viel deze keer niet in slaap: we hoorden via de babyfoon dat ze haar muzikaal uiltje aan de gang trok, telkens weer. Tja, bedacht ik toen: voor die peuter haar inwendige klok is het nog maar 13 uur! We haalden haar dus weer op. Ze speelde, liep met mij naar buiten, maar werd boos op mij toen ik weigerde haar regenlaarzen aan te trekken (het was zo mooi weer!). Ze zocht troost bij Roger en... viel in slaap in zijn armen. Gelukkig zat Roger stevig in een fauteuil, want hijzelf viel ook in slaap! 😊

Om 15:15 uur maakte ik Roger wakker, we legden Eva op de sofa en ik ging naast haar zitten lezen. Roger vertrok.
Rond 15:30 uur kwam hij terug met Elena en Matthias. Eva werd wakker van hun stemgeluid, liet zichzelf op de vloer glijden en liep naar het traphekje om broer en zus te verwelkomen.

Na, voor Elena en Matthias, een drankje, enkele heerlijke aardbeien (ik heb ervan geproefd!) en een stukje chocola, en nadat Eva een heel klein beetje fruitpap at, liepen we allemaal naar buiten, Eva deze keer met aan haar voeten toch die begeerde laarsjes (die nog iets te groot bleken).

Weldra kwamen de buurtjes spelen, liepen daarna Matthias en Elena zelf naar de buurtjes en werd er uiteindelijk over en weer gelopen tussen de drie tuinen. Alleen Eva moest van ons in de eigen tuin blijven (tussen de  tuinen zijn er hoogteverschillen die ze nog niet aankan en daarbij: ik hou ze nog graag in het oog en kan dat uiteraard moeilijk gaan doen in een burentuin).  Dat vond Eva eerst niet zo leuk, maar toen we samen met de bal gingen spelen, genoot ze weer volop.
Stilaan echter merkten Roger en ik dat ze weer heel moe leek. Ze struikelde over haar eigen voeten, ze wankelde, viel soms om.

Om 17:30 uur (zomertijd) legde Roger haar toch maar terug in bed: ze leek ons doodmoe te zijn.

De buurtjes - die ondertussen allemaal bij "ons" waren - gingen terug naar huis, ik schilde aardappelen, zette bloemkool op, hielp Elena met het invullen van een "vriendenboek" van een vriendinnetje en dekte de tafel. Schoonzoon kwam thuis, maakte bechamelsaus klaar en bakte worst, en besloot, rond 18:30 uur en vlak voor we aan tafel gingen, Eva wakker te maken.

Eva at een heel klein beetje (ze wilde absoluut zelfstandig eten).
Elena en Matthias keken na de maaltijd nog even naar tv, en Eva, die weer rondliep, zag er echt niet uitgeslapen uit.

Terwijl Elena en Matthias later door hun papa werden geholpen bij hun slaapritueel, gaf ik Eva een fles waar ze amper van dronk. Ze maakte me daarna wel duidelijk dat ik nog wat moest voorlezen.

Rond 20:15 uur zijn Roger en ik naar huis vertrokken, na nog een kusje gekregen te hebben van Eva en Matthias en Elena te zijn gaan goede nacht kussen in hun kamer (ze hadden zich voor de gelegenheid onder de dekens verborgen 😊).

En... onderweg naar hier ben ik in een diepe slaap gevallen! Ik heb echt veel last van dat "knoeien met de tijd"!