Allerhande vragen

Babysit-dag vandaag. Eva bleek de zesde ziekte te hebben. Echt ziek leek ze niet, wel een beetje hangerig. Ze sliep dan ook veel. Ikzelf vroeg me voor de zoveelste keer af waarom die ziekte zulke banale naam heeft gekregen.

Onze dochter was deze middag thuis en weer kon ik daardoor Roger vergezellen toen hij de "groten" van school ging afhalen. Thuis wilden ze eerst schilderen maar toen buurmeisje Anna verscheen, ging iedereen in de tuin spelen.
Eva werd wakker, at niet veel fruit maar speelde wel. Bijna genezen?

Na de avondmaaltijd en het vertrek van onze dochter begon ze echter weer half in slaap te vallen op mijn schoot: Roger legde haar in bed (ik bleef bij Elena en Matthias die toen naar een filmpje keken op tv) en Eva sliep tot 22 uur.

Nadat ik de tafel had afgeruimd, heb ik zitten lezen op de smartphone (zoveel beter dan de mijne!) van Roger over onder andere de sterke banden van Macron met de Moslim Broederschap (zie vooral de reacties als je op de link klikt) en  daarna in "Wat te doen als iemand sterft" van Nicci French (spannend maar naar mijn gevoel iets minder goed dan de vorige boeken van hen die ik las). Op een zeker ogenblik vroeg Elena me wat ik aan het doen was, vertelde ik over het verschil tussen romans en kinderboeken met veel prenten en klaagde Elena: 'Het duurt nog lang voor ik kan lezen!'.

Na hun avondtoilet gingen Elena en Matthias ook slapen. Ik moest maar heel kort voorlezen uit een sprookjesboek, want ook zij waren doodmoe.

Eva werd dus rond 22 uur weer wakker, kreeg een flesje melk die ze half opdronk, werd door Roger en mij klaargemaakt voor de nacht en viel in haar bedje meteen weer in slaap.

Nadat dochterlief thuiskwam, vertrokken wij naar Haspengouw waar we rond 23:30 uur aankwamen.
Ik was bezig mails te beantwoorden toen ik een telefoontje kreeg van zoon Hendrik. Ook hij had een zware werkdag achter de rug. En hij wilde afspreken om samen met mij een nieuwe smartphone te gaan kopen (de mijne, die oorspronkelijk een cadeau was van mij voor Nany - als beste "basic" gekozen door Zeger maar door Nany niet echt geapprecieerd en uiteindelijk na ongeveer één jaar terug aan mij gegeven - is echt tot en met versleten). Een datum afspreken was niet gemakkelijk: we hebben het allemaal toch zo druk! We babbelden bijna één uur!

En toen stelde ik mezelf de vraag: waar vond ik destijds toch de tijd om die enkele boeken te schrijven?