"Rustige" dag

Roger voelde zich nog steeds niet goed dus maakten we er een rustige dag van.

Ik kookte al een groot deel voor morgen (we ontvangen dan vrienden) en was daardoor even zo in de war dat ik een vriendin over een afspraak voor zondag mailde: "We zullen morgen...."
Ik dacht duidelijk even dat het al zaterdag was. Gelukkig kreeg ik prompt een antwoord waardoor ik mijn vergissing inzag.

Kort daarna een telefoontje van Nany: een van haar vriendinnen ligt op sterven. Deze avond een mail van zus Bie: die vriendin is ondertussen overleden, belde onze moeder Nany haar deze avond.

Bij wijze van ontspanning keek ik na al dat koken naar trouwfoto's van tante Izzy. Ze had er me deze ochtend een link naartoe gemaild. Prachtige foto's van blijkbaar een fantastisch huwelijk (en zoveel mooie zelfgemaakte dingetjes: ik werd me weer heel fel bewust van mijn gebrek aan handigheid en creativiteit😒).

Roger rustte ondertussen zoveel mogelijk uit.
Ikzelf nam daarna de keuken onder handen en merkte daarna voor de zoveelste keer op dat, als ik klaar ben met de schoonmaak, ik eigenlijk al mag herbeginnen. Wat heb ik toch een hekel aan dat "huisvrouw zijn"!
Ik herinner me dat, lang geleden nu, Roger ook een hekel kreeg aan zijn job en dat we hadden afgesproken dat ik opnieuw werk buitenshuis zou zoeken. Zodra mijn inkomsten de zijnen zouden benaderen, zou hij zijn job opzeggen en voor het huishouden zorgen. Ik vond heel snel een job als leerkracht Frans maar ik merkte ook snel dat Roger geen tijd noch zin had om veel te helpen in het huishouden. Ik besefte ook al gauw dat het jaren zou duren voor mijn loon dat van Roger nog maar een beetje zou benaderen.

Voor ons avondmaal had ik een restje goulash uit de diepvriezer gehaald maar eerst aten we een blikje in olie opgelegde ansjovis met wat brood en daarna bleken we allebei geen honger meer te hebben: de goulash werd in de koelkast opgeborgen voor hopelijk zondagmiddag.

Iets over 22 uur zei Roger me dat hij ging slapen, of toch tenminste op bed liggen: zijn verkoudheid!
En ik zit hier dus nog een poosje in m'n eentje.

Elke avond hoor ik nog geluid in de tuin. Roger en ik denken nu niet meer dat het een kip is, wel een gans of zo. Eigenaardig genoeg schuift het uur telkens een beetje op: deze avond liet de vogel zich pas horen rond 22:30 uur. We hebben nog niet kunnen achterhalen welke vogel het is: op dat uur zitten we al lang niet meer in de keuken en als we vlak daarna gaan kijken, is er niets meer te zien.

In de wei zitten uilen, dat horen we duidelijk elke avond! Met, meende ik deze avond te herkennen, een jong.