Ziekenbezoek

Ik had verwacht dat we de laatste aanpassingen van de zetter (in verband met het boek over WOI) ten laatste deze avond zouden aankrijgen, wat niet is gebeurd. Eigenlijk ben ik er niet kwaad om, al betekent dat waarschijnlijk morgen of overmorgen weer tegen de klok werken.

We bezochten deze middag immers onze "familiezieke" en ik kwam vol frustratie terug naar huis. Ik voel me zo onmachtig: begrijp niet wat de zieke me probeert duidelijk te maken, de zieke voelt dat en probeert nog nadrukkelijker duidelijk te maken wat er scheelt, en weer begrijp ik het niet... Zelfs de verpleegkundigen die ik erbij haalde, begrepen niet wat er werd bedoeld. De zieke wordt dan echt boos, wijst iedereen af  (al moet ik zeggen dat ikzelf gespaard bleef: vaak zocht ze integendeel naar mijn hand).

Ik zou het beter niet doen, maar ik probeer (proberen is niet het juiste woord: het gebeurt gewoon) me altijd te verplaatsen in het hoofd van de mensen die ik graag zie, met als gevolg dat  ik vaak te veel gevoelens "oplaad" en deze middag waren dat vooral negatieve, frustrerende gevoelens.