Bijna ideale zondag

Ideaal (of toch bijna) omdat niets moest, niemand wachtte en we zonder probleem "niets" konden doen.

Hoewel: we zijn toch een klein uurtje gaan wandelen in Mechelen-Bovelingen (nee, niet naar de brocante maar we hebben er wel het "boekenkastje" gevonden en hadden moeite om er aan te weerstaan!) en hebben veel geluk gehad: het begon pas te regenen na onze wandeling. 

Foto Roger

Ook een paar mails beantwoord, onder andere van mijn broer die me aankondigde dat zij, op vraag van hun dochters, voortaan kerstmis thuis onder elkaar zouden vieren.

Daarna naar Nany gebeld om te vragen of zij dan nog wel met ons mee wilde vieren en haar antwoord was zo vaag, zo ontwijkend, zo vol met bezwaren (nu, ik begrijp heel goed dat bijvoorbeeld die treinreizen lastig worden op haar leeftijd) dat ik op een zeker ogenblik een ingeving kreeg en haar vroeg of zij dan misschien wel is uitgenodigd op dat meer intieme kerstfeest bij Jean-Louis. Ja, dat was ze, althans, mijn broer had gezegd dat ze welkom was.
'Dat is wel veel gemakkelijker voor jou natuurlijk; en als wij dan jou 's anderendaags zouden bezoeken... ', antwoordde ik en zij onderbrak me, duidelijk opgelucht: 'Ja, voor mij zou dat veel gemakkelijker zijn.'

Het ziet er dus naar uit dat, wat het kerstfeest betreft, de familie helemaal uit elkaar valt. Ik weet dat zoiets met de tijd onvermijdelijk is maar ik had het nog niet zo snel verwacht (hoewel... sinds mijn zus Bie en haar gezin er niet meer bij zijn met kerstmis had ik dat mogen verwachten).

En toch, ondanks die gevoelige telefoonconversaties en mails, vond ik het een bijna ideale zondag. Omdat we geen enkele verplichting hadden.