Uiteraard heb ik ook het slechte nieuws gehoord. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn, en de eerste waar Roger aan dacht, is dat de lat veel minder hoog wordt gelegd (onder andere door de toenemende "diversiteit" in de klassen). Misschien...
Wat mij opvalt bij Elena: ze zit nu in het eerste leerjaar en leert dus lezen, maar aan zo'n opvallend traag tempo dat ik me telkens afvraag wanneer (en of) ze het (ooit: ze had er zoveel van verwacht) beu zal worden!
Ik herinner me dit: op 22 november van het jaar 1955 werd ik 6 jaar. Ik zat in het eerste leerjaar sinds september en mijn ouders gaven me als verjaardagscadeau een boek van La Comtesse de Ségur. Eerst dacht ik bij mezelf: 'Hoe kan ik in Godsnaam nu al zulk moeilijk boek lezen?' (je moet ook rekening houden met het feit dat ik pas anderhalf jaar vroeger had moeten overschakelen van Nederlands - eigenlijk Leuvens getint Vlaams - naar Frans), maar na de kerstvakantie had ik al verschillende (oké, "te brave" volgens sommigen) dikke boeken van die Comtesse de Ségur verorberd!
Toen ik een jaar later, in het tweede leerjaar dus, voor mijn verjaardag van een vriendin een mooi geïllustreerd boek met weinig tekst cadeau kreeg, vond ik dat boek vooral interessant omwille van de illustraties die ik probeerde na te tekenen. Dat klein beetje tekst erin vond ik echt teleurstellend.
Nu is het wel zo dat wij al in het eerste leerjaar, buiten leren lezen, ook leerden zinnen te ontleden (hoewel, ik kan me vergissen: misschien was dat in het tweede leerjaar: we zaten immers met twee leerjaren samen en af en toe luisterde ik naar wat eigenlijk bedoeld was voor het volgende schooljaar).
Toen onze eigen kinderen in het lager onderwijs zaten, vond ik al dat er veel minder aandacht werd besteed aan zinsontleding.
Later, toen ik zelf Franse les gaf, heb ik ooit iets meegemaakt waaraan dit stukje mij vandaag herinnerde.
Ik gaf Frans in de hoogste klassen van het middelbaar. Op een zeker ogenblik horen mijn collegae leerkrachten Frans en ik dat we voor een examen "opstellen" moeten zorgen.
Mijn leerlingen en ikzelf vonden dat geen enkel probleem: zij hadden al elke maand een opstel moeten maken (en ikzelf dus elke maand met veel plezier uren moeten verbeteren). Maar... de collegae waren in alle staten: hun leerlingen hadden nooit een opstel hoeven te maken: veel te veel verbeterwerk bracht dat immers mee!!!
Ze kregen van de directie gedaan dat ze op twee weken hun leerlingen mochten leren hoe ze een tekst moesten resumeren (dus, eerst begrijpend lezen aanleren!) en dat die leerlingen een nog niet gelezen tekst mochten resumeren in plaats van een opstel te schrijven.
Mijn leerlingen schreven wel het feitelijk opgelegde opstel... en brachten het er zelfs beter van af dan de "resumerende" leerlingen.
En ik heb het hier over de jaren 80 van vorige eeuw!
Als de lat nu inderdaad nog iets lager ligt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten