Eindelijk weer een douche genomen!

We hebben een nieuwe boiler sinds deze middag... en ik heb zelden zo genoten van een douche als deze avond!
Pas deze avond omdat het water in de boiler eerst uren moest opwarmen.

Uiteraard moest ik na de werken de badkamer (waar de boiler staat), de gang en de hal (langs waar de werklui naar boven gingen) een grondige beurt geven maar daarna wandelden we een dik uur in Sint-Truiden (het was zonnig met toch nog een koude wind).

Ik heb opgemerkt dat als ik Rogers ritme probeer te volgen al mijn gewrichten tegenstribbelen, dus bleef ik achter hem aan strompelen... denkend aan de vertaling die thuis op mij wachtte en aan  iemand die me nauw aan het hart ligt en die vandaag zou vernemen of een gezwel kwaadaardig is of niet.

Na het avondeten nam ik eindelijk die lang verwachte douche (wat zijn wij toch luxebeesten: enkele dagen geen warm water en we voelen ons tekortgedaan). Ik herinner me nog heel goed de vroegere wekelijkse wasbeurten in een zinken teil bij mijn grootmoeder marraine!

Ik had pas mijn vertaling geleverd (het was een vrij korte tekst) of ik kreeg een mail met slecht nieuws: het is een kankergezwel!😒 De zoveelste "familiezieke" dus (ik reken Matadi-vrienden  ook tot de familie: in Congo fungeerden ze immers als onze "familie")!

Als ontspanning deze avond: gelezen... en (ik zoek immers geregeld op Google naar Franse televisieprogramma's om de evolutie van de taal bij te houden) op dit programma gevallen: over "propere" en "vuile" mensen. De "vuile" mensen bleken het minst vaak ziek te zijn. Ik vermoedde het al lang, dat we veel te hygiënisch zijn geworden!