Terwijl Roger eindelijk onderhandelde met de architect, gestuurd door de afbreker in verband met die af te breken stallen, las ik online in "Het Belang van Limburg" dat er in Heers een nieuwe buurtwinkel is. Gerund door Sikhs (ik weet dat het Sikhs zijn door de familienamen Singh - zou "leeuw" betekenen - en Kaur - "prinses" - en trouwens praktisch alle Indiërs die hier wonen, zijn Sikhs ).
Na nog wat huishoudelijke karweitjes, besloten we langs die winkel te rijden: wat zou het gemakkelijk zijn niet meer naar Sint-Truiden te hoeven om grote verpakkingen kurkuma, linzen, gember, koriander, garam masala, enzovoort te kopen.
Ik vroeg of ze linzen verkochten. Nee. Eerst wist Gurdial Singh niet wat ik bedoelde (hij heeft destijds dan ook geen initiatie Nederlands bij mij gevolgd😉). Toen ik het daarna had over "dahl" (hoewel ik vermoed dat het woord slaat op bereide linzen), excuseerde hij zich: 'Nee, dat hebben we niet.'
Omdat ik me afvroeg of ik wel het juiste woord had gebruikt, vroeg ik nog naar kurkuma. Kende hij ook niet, maar deze keer was ik zeker dat zij het "haldi" noemen. Nee, dat verkopen ze ook niet.
Ontgoocheling dus: wat zijn we met een Indische winkel in de buurt als ze er die typische Indische spullen niet verkopen?
We wandelden daarna nog een dik uur in Mettekoven. Hoewel mijn gewrichten bij het vele klimmen voelden dat ze vorige winter te zelden werden gebruikt, kreeg ik weer een pril lentegevoel: de sleedoornstruiken beginnen stilletjes aan te bloeien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten