De geur van varkensstallen

Heel af en toe ruik ik het hier weer: de geur van varkensstallen (dat zijn de stallen die we willen laten afbreken).

Ons huis was vroeger een heel kleine boerderij met vooral, buiten waarschijnlijk één paard (er was één krappe paardenstal), varkens. We kochten het in 1993 en toen stond het al enkele jaren leeg. We zijn nu 2018, dus zijn er al een kleine dertig jaar geen varkens meer.

Het was vandaag een heel rustige dag. Enkele huishoudtaken (en voor Roger nogmaals het gras afrijden: dat groeit ongelooflijk snel tegenwoordig), een telefoontje naar mijn moeder Nany, enkele mails, een korte wandeling met daarna een biertje op het terras van hotel Ri Coëme, koken, lectuur, enzovoort. Al die tijd viel me niets bijzonders op.

Deze avond laat ging ik een Trappist halen in het poortgebouw en rook ik daar een varkensgeur komende van de varkensstallen.

Nu, het was maar een vage geur. Gelukkig trouwens, want, al heb ik veel sympathie voor varkens (echt!), mijn ademhaling kan niet tegen de verse geur van een varkensstal.

Maar... het is toch ongelooflijk hoe lang die geur daar is blijven hangen!