Kunst, ziekte en wetenschap

Deze middag werden we verwacht bij straatgenoten (de ouders van onze achterbuur). De man had ons al verteld dat zijn vrouw zo mooi schilderde... en dat bleek meer dan waar te zijn. Prachtige figuratieve werkjes kregen we te zien, met een heel mooi kleurenpalet. We bewonderden zo lang en praatten - bij een kopje koffie en een wafel - zo uitgebreid (over kunst maar ook over ziekten, politiek en over de mogelijke islamisering van het Westen) dat we veel later terug naar huis keerden dan voorzien.

In feite wilde Roger daarna een familielid van hem bezoeken dat in Gasthuisberg ter observatie is opgenomen... maar nu zouden we er aankomen tegen etenstijd. Dus besloten we zelf ook eerst te avondmalen en daarna pas naar het Leuvense te rijden.

Ik zorgde voor het eten, we aten en vertrokken maar kwamen nog vrij laat aan: om 19:15 uur terwijl het bezoekuur al om 20 uur eindigt. Van de ingang tot de kamer waar we moesten zijn, is voor Roger een klein kwartier lopen, voor mij een half uur (weliswaar aan mijn eigen ritme, dus niet achter Roger aan strompelend). Ik besloot dus in de inkomhal op Roger te wachten (in feite was ik dus beter thuis gebleven, dan had ik ondertussen kunnen strijken, want dat wordt zo langzamerhand wel nodig).

Gedurende een klein uur werd ik daar overrompeld door meestal onaangename herinneringen.
Om er aan te ontsnappen begon ik wat te lezen... en toen kreeg ik een mail over "mijn zieke". Geen al te goed nieuws: verkeerde diagnose en nieuwe onderzoeken. Dat het over een kwaadaardig gezwel gaat, blijft van kracht, daarin had men zich niet vergist. Ik heb pas geantwoord toen we terug thuis waren: ik moest er even van bekomen.

Dus las ik nog even verder (online dus) terwijl ik op Roger wachtte en viel op dit. Uiteraard had ik onlangs gelezen over de ontdekking van het "interstitium" en ik herinner me dat ik me toen afvroeg of dat de werking van bijvoorbeeld acupunctuur niet zou kunnen verklaren. Wel, blijkbaar denkt Sanctorum in dezelfde richting!