Over shoppen onder andere

Een mailtje gekregen van "mijn" zieke deze ochtend, en wat deed dat plezier!

Na enkele huishoudtaken (waaronder wassen) stelde ik een wandeling voor aan Roger. Hij besliste dat we naar Sint-Truiden zouden rijden.

We waren immers van mening dat we voor onze reis van dit jaar een nieuwe slaaptent nodig hadden.

Eerst wilde Roger nog eens op reis met onze Hollandse tent maar voor één keer heb ik niet toegegeven. Hoewel die tent destijds heel veel heeft gekost, heb ik er altijd iets tegen gehad: te lastig om op te stellen, te zwaar... en de tent sluit met drukknopen, niet met ritssluitingen, wat ongedierte een vrije entree geeft. Ik voelde wel dat mijn houding Roger niet plezierde maar deze keer wilde ik  echt niet toegeven: ik weet immers dat de tent opstellen zoveel energie van hem vergt dat hij het na een paar dagen beu is. Uiteindelijk gaf hij dus toe en reden we naar Sint-Truiden om in de Decatlon te kijken naar tenten.

Die we uiteindelijk niet kochten: de enige tent die ons betaalbaar leek, was bijna dezelfde als de tent die we vorig jaar nog gebruikten (maar die we iets te smal vonden). We besloten het nog eens met onze eigen Quechua tent te doen. Hopelijk wordt het niet bloedheet op vakantie zodat we kunnen genieten van het dicht bij elkaar liggen 's nachts.
Roger vond bij Decatlon wel een t-shirt voor mij. Ik paste het, het paste, ik vond het mooi, maar eerlijk, ik word altijd zo triestig als ik in de spiegel van het pashokje mijn oude-vrouwenlichaam zie! Waar is mijn jonge-meisjeslichaam gebleven? Ach ja, ik zal maar bedenken, zoals ik zeg tegen andere mensen die klagen over het oud worden: het alternatief is vroeg sterven, en of dat leuker is?

Roger was duidelijk in een shopstemming. We gingen nog enkele andere winkels binnen... om te zoeken naar een horlogebandje. Op de recente babyborrel had het armbandje van mijn smartwatch (van Zeger cadeau gekregen) het immers begeven. Zeger raadde ons aan online een nieuw bandje te kopen maar, Roger kennende, wist ik dat we eerst prijzen zouden vergelijken (uiteindelijk hebben we er toch eentje online besteld).

Shoppen is echt mijn ding niet maar ik liep gewillig overal mee naartoe (en in een winkel zoals "Action" genoot ik zelfs): als het ons maar voldoende beweging gaf.

Thuisgekomen moest ik voor het avondeten zorgen (groentesoep gevolgd door gerookte zalm, sla en tomaten). Tussen de soep en de zalm wilden we een beetje lezen... en net toen kwam er een vrij grote vertaling aan.

Daar heb ik dus aan gewerkt voor en na de zalm... en ondertussen kreeg ik een bericht van de echtgenote van "mijn" zieke: men heeft de oorzaak van zijn maagproblemen gevonden en heel binnenkort wordt eraan verholpen. Vrij goed nieuws dus! Na een poosje over en weer berichten, moest ik echt verder werken aan die vertaling. Ik waarschuwde dus snel enkele vrienden dat ik pas later zou antwoorden op hun mail.

De vertaling is nu geleverd en ik wilde nog een beetje lezen... maar ik besefte dat ik deze dag nog niet had voortgewerkt aan het overtypen van mijn dagboeken. Daar moet ik dus nog een uurtje of zo aan besteden, want ik mag niet toelaten dat ik mijn vooropgezet schema niet meer volg. Als ik eens oversla, bestaat de kans dat ik het weer weken of maanden laat liggen. Niet omdat ik het niet interessant vind, mijn vroeger leven, maar omdat het dikwijls niet zo fijne herinneringen zijn waarmee ik geconfronteerd word (maar ja, daarvoor - onder andere - dient een dagboek dan ook).