Feest en verdriet

Hendrik werd gisteren 41 jaar. Normaal gezien geef ik één  feestje voor al onze verjaardagen maar ik vond deze verjaardag een goede gelegenheid om de ouders van Debby uit te nodigen (er volgt dus nog een gemeenschappelijk feestje in november).

Hendrik en Debby kwamen vrijdag aan, vrij laat. Omdat hun wasmachine stuk is, hadden ze was bij, dus werd er gewassen, gegeten, was te drogen gehangen, en daarna lang geconverseerd in de salon.

Eigen foto

Toen ik zaterdag (vrij laat) opstond, moest ik de salon, de keuken en de badkamer nog snel in orde brengen en na onze brunch maakten we een mooie wandeling in Mettekoven. Weer was het heel warm voor de tijd van het jaar (tot 26°C).

Rond 18 uur kwamen de ouders en de broer van Debby aan. We dronken wat en maakten nog een korte wandeling door het dorp.
Tegen 20 uur voegden Zeger, zijn zus, schoonbroer en Eva zich bij ons (Elena en Matthias logeerden bij Millie en Lionel).
Rond 20:30 uur haalden Roger, schoonzoon en Hendrik bestelde gerechten af bij de chinees. Helaas, Hendrik lustte niet wat hij had besteld en lustte zogezegd ook niets van de andere gerechten. Dat was voelbaar aan zijn humeur. Voor de rest werd het een aangename kennismaking tussen onze kinderen en de familie van Debby.
Tegen 23 uur vertrokken de genodigden (Eva had ondertussen enkele uren geslapen). Alleen Debby en Hendrik bleven hier. Hendrik mokte nog even maar uiteindelijk warmde hij toch enkele kliekjes (van andere gerechten) op en het einde van de avond werd weer heel aangenaam.

Alleen gingen we weer te laat slapen en deze ochtend mistten Debby en Hendrik bijna hun trein (die gelukkig een beetje vertraging had).
In het terugkomen uit Sint-Truiden gingen Roger en ik stemmen.

We waren pas terug thuis toen ik een telefoontje kreeg van (tante) Françoise. Mijn "Nononc" zou deze avond gesedeerd worden.

In de loop van de middag maakten Roger en ik nog een lange wandeling in de groene buurt achter het station van Sint-Truiden. Het was heel mooi weer en er liepen opvallend veel mensen rond. Ikzelf was in gedachten bij Nononc. Ik heb het al vaker gezegd, voor mij was hij als een grote broer.
Na de wandeling stelde Roger voor een terrasje te doen. Ik vond dat een goed idee... al werden het uiteindelijk maar stille momenten.

Deze avond, vlak voor we aan tafel zouden gaan, weer een berichtje van Françoise: mijn "Nononc" is in slaap gedaan. We mogen dus verwachten dat hij binnenkort zal overgaan. Zo moeilijk te aanvaarden!
En zeggen dat we van plan waren hem volgende week nog eens te gaan bezoeken.

Vorige vrijdag, nog voor Debby en Hendrik aankwamen in Sint-Truiden, bracht Ingrid Lenaerts (auteur en bestuurslid van de KVLS) ons de stock van Oostland en de Limburgse monografieën. Die staat voorlopig in het poorthuis (ik had echt geen tijd om de boekjes te sorteren). Daar moet ik morgen dus tijd voor maken.

Deze middag stuurde Jan Gerits me de tekst van de nieuwe monografie van de KVLS. Hoewel ik daar oorspronkelijk pas woensdag dacht aan te werken (nalezen en opmaak) heb ik deze avond al gezorgd voor de opmaak (meer dan twee uur aan besteed). Ik had immers geen zin in lectuur en zelfs niet in een film (hoewel ik heel moe was na dit weekend).
Constant zit ik te denken aan "Nononc", aan Françoise en (jawel, nog steeds) aan mijn zus Bie.
Uiteraard heb ik wat opzoekingen verricht in verband met sedatie maar een echt antwoord op de vragen die ik me stel, vind ik niet. Ik heb onder andere gelezen dat men het overlijden onder sedatie soms vergelijkt met het overlijden onder narcose... en mijn eigen ervaringen met narcose zijn niet bepaald positief.