Sidetracked

Hendrik had ons vorig weekend een Wallander-film aangeraden: Sidetracked. Deze avond laat keken Roger en ik ernaar.
Omdat hij nogal lang uitviel (meer dan 2:30 uur), besloten we de film in twee te verdelen (en morgen of zo naar het tweede deel te kijken: ik moest deze avond immers nog enkele mails van vrienden beantwoorden).

Hoewel weer vrij gewelddadig zat de film goed in elkaar en vond ik het verhaal zo boeiend dat ik uitkijk naar het vervolg.

Ik stelde wel iets eigenaardigs vast (en Roger sprak me zopas over datzelfde gevoel bij hem): we waren gewend geraakt aan de acteur die Wallander speelde in de televisieserie en het was echt even wennen aan deze (voor ons dus nieuwe) acteur. Opvallend dus hoe snel je een bepaalde acteur vereenzelvigt met een personage!

Dat verklaart onder andere volgens mij mijn voorkeur voor boeken. De enkele keren dat ik eerst een roman las en daarna naar de verfilming ervan keek, was ik in het begin van de film telkens ontgoocheld omdat in mijn hoofd de personages er helemaal anders uitzagen!