Vrienden van Matadi

Vandaag hadden we gereserveerd bij De Horne in Vechmaal. Blijkbaar had Stijn alleen voor ons opengedaan zodat we het hele restaurant voor ons hadden.

Hoewel ik zin had om iets meer vrienden uit te nodigen dan voor twee jaar (vorig jaar hebben we niets georganiseerd ten gevolge van overlijdens in de familie), heb ik toch enkel dezelfde mensen gevraagd. Alleen de echtgenoot van vriendin Sabine kwam niet, waardoor we met z'n elven waren.

Het eten was weer ontzettend lekker... maar ik merk steeds meer dat een compleet menu te veel is voor mij: ik heb meer dan de helft niet opgegeten van dat uitgebreide menu:

Hapje

*****

Quiche met asperges en aardappeltjes, tomaten-balsamico-vinaigrette

*****

Curry-roomsoep

*****

Roodbaarsfilet met tuinbonen en puree, gribichesaus

of

Rib-eye van de grill, waterkers, bordelaise, waterkers

*****

                              Rode vruchten, granola, vanilleijs

We waren allemaal zo blij elkaar weer te zien maar... wat ik ook opmerkte, is dat ik steeds minder goed hoor als er wat geroezemoes is. Is het dan wel verstandig volgend jaar (want we doen voort, én in De Horne, tenminste als Lieven en Diane nog zo lief willen zijn mijn moeder, Lily en Roger op te pikken en mee te brengen) nog meer Matadi-vrienden te vragen zoals ik van plan was? Langs de andere kant, sommigen zou ik zo graag nog eens terugzien.

Rachel, de moeder van Sabine, wordt 94 jaar in november en is nog steeds even koket, hoewel minder goed ter been. Yves had eind vorig jaar een ernstig ongeluk gehad, heeft maanden in het ziekenhuis gelegen en is nog steeds aan het revalideren... maar hij was van de partij, samen met zijn zus Anne. Lieven had een paar geschenken bij voor ons, waaronder enkele cd's met kinderfilms... en de URL van een website over Matadi.  Mijn moeder gaf me vanwege zus Bie een damptoestel.  Vanuit de hemel echter geen cadeau's: daar waar we vorige jaren meestal heel mooi weer kregen, heeft het vandaag pijpenstelen geregend. O, ja, tijdens onze reünie nog wel een heel onverwacht cadeau gekregen: een oproep van de afbreker. Hij komt morgen, hopelijk met goed nieuws (dat slecht nieuws zal zijn voor onze portemonnee, dat weet ik).

Op een zeker moment had vriend Roger het over de "ouderen" en de "jongeren". Die jongeren, dat zijn wij, Diane en Lieven (die dit jaar 50 jaar getrouwd zijn), Sabine, Anne, Yves, Roger en ik, die nu tussen de 63 en de 75 jaar oud zijn. Oud dus! En toch bleven we na al die jaren met veel nostalgie herinneringen aan onze kinderjaren in Matadi ophalen. Bij Yves zit de nostalgie zo diep dat hij weer verschillende keren vroeg wanneer we samen naar Matadi op reis gaan. Helaas, niet alleen kost zo'n reis ontzettend (te voor ons) veel en vrees ik dat het er nu niet veilig is maar ik ben ook zo goed als zeker dat we ontgoocheld zouden terugkomen.

Yves en Anne vertrokken als eersten (Yves was doodop), kort daarna namen Diane, Lieven, Roger, Lily en mijn moeder Nany afscheid. Sabine bleef nog een Bink drinken met Roger en mij (en haar moeder die de Bink echter niet lekker vond).
En we spraken af voor volgend jaar!