Ik ben altijd blij als ik vrienden weerzie... maar om helemaal eerlijk te zijn, ik ben nog blijer als ik daarna alleen met Roger ben.
Het is niet dat wij dan uren met elkaar praten, integendeel! Vandaag hebben we bijvoorbeeld praktisch niets tegen elkaar gezegd. Ik denk dat we allebei aan stilte toe waren na ons drukke weekend.
Maar waar ik het eigenlijk wilde over hebben in deze post heeft niets te maken met conversaties of stilte... hoewel?
Ik keek immers zopas naar een lezing van dokter Joyeux, een Franse oncoloog en chirurg die ik fel bewonder. Over de oorzaken van borst- en prostaatkanker.
Het is een lezing, dus gesproken en het is Frans, dat betekent met vele uitweidingen. Af en toe moest ik echt even stoppen met luisteren, want anders onthou ik niets. Eigenlijk had ik die interessante uitleg liever gelezen.
Het gaat over de oorzaken van die (en andere) kankers, en uiteraard hoor (ik had bijna geschreven "lees") je weer dat de "pil" en suiker bij de boosdoeners zijn (ook de suiker in melk bijvoorbeeld), maar ook stress, en nicotine wat borstkanker betreft (dat wist ik niet) omdat het melkproducerend hormoon (de naam ervan ontgaat me) daardoor gestimuleerd wordt. Zelfs overbodige medicijnen klaagt hij aan, zoals antidepressiva (die hij liever vervangen ziet door plantaardige stoffen of een andere manier van leven). En ook (veel) preventieve onderzoeken vindt hij uit den boze.
Het is een beetje lang (op z'n Frans hé) maar als je denkt dat je het zult begrijpen, kijk en luister dan zelf maar hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten