Ik had na onze brunch de wasmachine laten draaien en de keuken nog eens serieus onder handen genomen (niet de binnenkant van de kasten of ik was vier uur in plaats van twee uur bezig geweest), ik had naar Nany gebeld in verband met een ontmoeting die ik wil organiseren met mijn oom Gusty en zijn dochter Chantal, ik had uiteindelijk naar die nicht gebeld die akkoord ging met de voorgestelde datum, daarna had ik de was te drogen gehangen en het was iets later dan 14 uur geworden.
Ik zei net tegen Roger dat we de wekelijkse boodschappen even zouden uitstellen omdat ik nog voldoende in huis had en dat hij maar moest nadenken over een te maken wandeling terwijl ik even mijn mails zou checken toen er een vertaalopdracht binnenkwam.
32 bladzijden deze keer! De laatste tijd waren dat een bladzijde of twee als het al niet enkele regels waren, of gewoon een reeds (automatisch) vertaalde tekst die ik even moet nalezen. Ik was dus heel blij!
En ik begon meteen te vertalen. Het was niet al te moeilijk, interessant (toch jammer dat ik daar niets mag over zeggen, want ik heb weer iets bij geleerd) en ik voelde dat ik, net zoals toen ik nog veel vertaalwerk kreeg, echt opga in dat werk. Dan kan het mij niet meer schelen dat ik in de ogen van veel vrouwen een slechte huisvrouw ben omdat ik niet graag schoonmaak, dan hoor ik zelfs niet wat Roger tegen mij zegt, dan geniet ik van elk detail in een zin en ook van de verschillende manieren om dat in het Frans weer te geven, kortom, ik voel me als een vis in het water (ik weet niet waarom net deze vergelijking bij mij opkwam! 😊).
Maar... na een paar uur vertalen voel ik wel dat ik echt even moet pauzeren. En besefte ik vandaag dat Roger zijn beweging niet had gekregen. Dus stelde ik een wandeling voor. Blijkbaar was Roger daarop aan het wachten, want hij stelde meteen voor naar Kortessem te rijden en daar een bos in te wandelen. Dat deden we dus... en, hoewel Roger beweert dat we daar al ooit waren, ik herkende niets. Na een halfuur wandelen vroeg ik al om terug naar huis te rijden, want ik wilde verder werken aan die vertaling. Roger leek dat niet zo leuk te vinden en dat begrijp ik. Maar hij had zijn beweging gekregen en ik had nog zoveel werk voor de boeg!
Toen we thuiskwamen, was het eigenlijk tijd om te koken. Ik zorgde dus eerst voor ons avondmaal (groentesoep gevolgd door lamsvlees met broccoli, ui, look, rozemarijn en basilicum).
Terwijl Roger daarna de keuken opruimde, vertaalde ik verder.
De job is ook niet echt heel gemakkelijk maar ik vertaal gewoon heel graag.
Zeggen dat ik gisteren nog dacht dat het bijna voorbij was voor mij, de "vertaalperiode" (onder andere omwille van de automatische vertalingen natuurlijk, maar ook omwille van mijn leeftijd en het feit dat ik minder beschikbaar ben dan vroeger).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten