Huisvlijt

Wat haat ik dat "minachtend" woord dat heel vaak uit de mond van mannen, die zichzelf heel belangrijk vinden, komt!

Deze middag heeft Karel het ook gebruikt, en uiteraard over vrouwen!

Karel is een heel goede vriend (én de broer van Dirk zaliger) en dus aarzelde ik niet om meteen te reageren en mijn mening te geven over wat iemand als Jeroen Brouwers als "huisvlijt" bestempelt.

Pas op, ik heb heel veel bewondering voor Brouwers als auteur: zelden iemand gelezen die zo goed schrijft! Maar wat haat ik zijn minachting voor Vlaamse schrijvers in zijn "Vlaamse leeuwen" (ik ben niet helemaal zeker van de titel) en zijn neerkijken op wat hij "huisvlijt" noemt in hetzelfde boek!

Karel vroeg me deze middag of ik mijn oranje tas zelf had gemaakt waarop ik eerlijk antwoordde dat dochterlief de "schepper" is. Waarop Karel spontaan antwoordde: 'A ja, huisvlijt!' en ik eigenlijk heel boos werd (omdat ik me spontaan dat boek van Brouwers herinnerde waarin de auteur zo minachtend deed over "huisvlijt" en vooral "huisvrouwen").

Uiteraard kreeg ik niet meteen de kans om verder te praten (onze dikwijls sarcastische vriend Karel vergeleek nog eens het "kakken van boeken" door vrouwelijke auteurs met het vroegere "bakken van koeken" door huisvrouwen - let op de humor!) maar uiteindelijk kon ik hem uitleggen dat hij volledig verkeerd is.

Als een vrouw een kledingstuk voor hem naait (of zelfs maar herstelt), is dat dan huisvlijt alleen omdat ze een vrouw is? Als ze een lekkere koek voor hem bakt of een lekker etentje kookt, is dat dan "huisvlijt" omdat ze geen restaurant runt? Als ik ergens een heel mooi gedicht ontdek dat niet is gepubliceerd en dat geschreven werd door een vrouw tussen het schoonmaken, de kinderen van school halen en eten klaarmaken, is dat dan "maar huisvlijt"?

Ik weet het (Roger wees me er weer op): het woord heeft pas sinds kort zo'n slechte, minachtende connotatie.

Maar... Karel gaf me uiteindelijk volledig gelijk. 😃 En dat... was fijn!