Op bezoek

Weer een dag met veel regen en wind. Echt koud is het niet maar die regen en wind maken dat het vrij koud aanvoelt.
Na enkele huishoudtaken heb ik al die documenten van Nany verder opgeruimd. En tegen 15:30 uur vertrokken we naar "onze" zieke.

Het was ongelooflijk druk op de 313 en de 314! Het is al lang niet meer aangenaam rijden op die snelwegen... maar het wordt de laatste tijd echt heel onaangenaam!

Er is niet veel veranderd met onze zieke die ons, samen met haar echtgenoot, opwachtte in de nu gezellige cafetaria van het rusthuis. We dronken koffie of thee en praatten wat. Dat wil zeggen, we praatten met de echtgenoot... maar ik merk (al veel langer) dat onze zieke alles begrijpt. Ze kan alleen niet mondeling reageren. Haar mimiek spreekt anders soms wel boekdelen! Dat ze blij is ons te zien, is duidelijk. Dat ze gefrustreerd is omdat ze niet kan deelnemen aan het gesprek, is overduidelijk.

En ik... blijf me afvragen of ik het geduld van haar echtgenoot zou kunnen blijven opbrengen! Ik ben immers telkens blij als ik haar zie (ze is zo'n lieve vrouw: ik heb haar altijd heel graag gezien); maar zou ik het aankunnen jaren aan één stuk elke dag uren door te brengen met bijvoorbeeld Roger, moest die ook niet meer kunnen praten of bewegen? En zou hij het kunnen als ik de zieke was?

Ik weet het, Roger en ik zitten sowieso uren zonder praten naast of tegenover elkaar. Maar dan zijn we wel elk met onze eigen zaken bezig... wat uiteindelijk vaak resulteert in toch een kort gesprek over onze bezigheden.

Nee, ik weet niet of ik het zou aankunnen en ik heb ontzettend veel bewondering voor de echtgenoot van "onze familiezieke"!

Deze avond aten we (na weer heel veel drukte op de terugweg) kliekjes: een restje bloemkoolgratin en een restje gevulde paprika's.  Ik heb vlak na het thuiskomen wel soep gemaakt (voor als die restjes niet genoeg zouden blijken) maar daar aten we niet meer van.

Na de afwas (jawel, nog steeds met de hand!) heb ik nog een paar mails beantwoord en daarna gekeken naar dit.
Jean-Jacques Crèvecoeur legt hierin onder andere uit dat heel dodelijke virussen niet heel besmettelijk zijn en heel besmettelijke virussen niet erg dodelijk, dat het Coronavirus noch heel besmettelijk is, noch heel dodelijk: dat het lijkt op een gewone griepvirus. En dat de media ons dus overdreven proberen bang te maken voor een eventuele pandemie van die coronavirus. Hetzelfde las ik onlangs trouwens ook op andere websites. 

Wat is de bedoeling van die bangmakerij, vraag ik me dan af. Een nieuw vaccin aanraden?
Hopelijk wordt dat aanraden binnenkort niet vervangen door "verplichten"!

O ja, en ik las ook een heel interessant artikel over de zaak "Mila" en de islam, hier.
Ik vermoed dat de analyse van Sanctorum, jammer genoeg, juist is!

Mijn avond eindigde ik met het nalezen van een paar teksten (onder andere, als ik goed begrepen heb, van Michel M's vader) voor de werkgroep WO I-II terwijl Roger werkte aan zijn financieel verslag (binnenkort is het algemene vergadering van Heemkunde).

Ik vind het vrij moeilijk een tekst te verbeteren zonder de eigen stijl van de schrijver te verraden maar ik doe dat heel graag!