Ik belde nog eens vanuit de keuken (vermits het gisteren niet ging vanop de "koer"; op de duur weet je niet meer waar je moet gaan zitten met je mobieltje in dit oude huis) en deze keer begreep ze me heel goed.
Het was prachtig, zonnig weer met een aangenaam verkoelend briesje. We besloten nog eens rond te rijden en ergens even rond te wandelen. Het werd Ulbeek: daar liep niet te veel volk rond. We wandelden eerst in en rond de oude begraafplaats waar we even de graven van mijn achternichten en -neef (in de betekenis van "cousin") bezochten.
Foto's Roger
Daarna liepen we nog wat rond op de nieuwe begraafplaats, in de vroegere (Sint Rochus?) kerk, waar dochterlief, ik denk tijdens de vakantie van 1997, deelnaam aan de opgravingen.
En... deze keer liep Roger opvallend traag!
Daarna reden we naar huis waar ik, nog voor ik voor het avondeten zou zorgen, even belde met dochterlief. Weer hoopte ik met de kindjes te kunnen spreken, maar ze waren zo druk aan het spelen dat ik niet aandrong. Ik sprak maar kort met onze dochter: veel was er niet te vertellen en ze klonk moe (of loom door de hitte?). Ze hadden dan ook pas bezoek gekregen (jawel hoor, van hun "sociale bubbel").
Deze avond laat kregen Roger én ik een mail van Rogers achter-achternicht uit Florida. Zij en haar echtgenoot zijn aan het herstellen van Covid-19 en 'Het was geen lachertje', schrijft ze!
Dat doet me vermoeden dat we toch gelijk hebben als we zo erg oppassen, Roger en ik!
Heb ik al gezegd dat Roger verkouden is? Op de duur denk je bij het minste kuchje dat je het zitten hebt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten