Over de tumulus van Gutschoven en bezoekers

Vandaag wilde ik eigenlijk het binnenplein wat in orde brengen. Nu is het er naar mijn zin veel te vuil en te rommelig (Roger heeft de neiging alles te laten staan/liggen waar hij het gebruikt heeft). 

Ik wilde dus onder andere al die spullen van Roger een vaste plek geven maar...
Roger herinnerde me eraan dat er nog werken moeten gebeuren. In feite zijn die stopgezet omwille van de coronacrisis maar zodra de aannemer enigszins de tijd vindt, worden ze verdergezet. Dus gaf ik Roger gelijk: voorlopig niet te veel doen aan die binnenkoer.

Dus reden we een beetje rond en wandelden we even in de buurt van de tumulus van Gutschoven. Die is zo fel in elkaar gezakt dat je hem bijna niet meer ziet staan in het landschap. Hij lijkt wel een gewone berm! 

Ik wandel nog steeds met mijn rechter wandelstok (en vandaag voelde ik aan mijn rechterarm dat ik er iets te lang had op gesteund) en met mijn linkerarm in de arm van Roger. Ik voel wel dat mijn ritme eigenlijk veel te traag is voor hem (en ik weet uit ondervinding dat een te traag ritme moeten volgen heel vermoeiend is) maar toch doet het mij enorm veel deugd.  Van dat weinig bewegen krijg ik op de duur immers de indruk dat mijn heupen en knieën vastroesten!

Uiteraard heb ik vandaag weer naar Nany gebeld. Ze klaagt. Als ze nu nog thuis woonde, ze zou al een terrasje hebben gedaan met tante José. En ze zou af en toe gaan wandelen (in feite zou ze het niet meer kunnen, vrees is). 

En het ergste van alles was dit:

Ze verwachtte vandaag een vriendin om 15 uur. Om 13:30 uur verschijnt er ineens een andere vriendin op haar kamer. Aangezien Nany maar één bezoeker per dag mag ontvangen, begint ze zich serieus vragen te stellen maar kom, ze brengt het bezoekuurtje al babbelend door. En verneemt dat haar bezoekster op de reguliere manier een afspraak heeft kunnen bemachtigen... maar dat ze dacht dat Nany op de hoogte zou gebracht zijn van haar bezoek. Wat dus niet was gebeurd.

Vlak na het vertrek van haar bezoekster, krijgt Nany een telefoontje van de vriendin die om 15 uur had afgesproken. Dat haar afspraak werd afgezegd door het rusthuis omdat er een vergissing was gebeurd en Nany al een bezoeker had om 13:30 uur... én dat ze echt nog niet wist wanneer ze nog eens tijd kon maken om een afspraak te bemachtigen.

'Nog een geluk dat ze zelf belde,' zei Nany me, 'want van het rusthuis zelf kreeg ik pas na 16 uur een bericht dat mijn bezoeker van 15 uur niet mocht komen. Ik had me anders immers veel zorgen gemaakt!'

Tja, eigenlijk begrijp ik dat Nany dat alles behalve plezierig vond.