Ik weet het, dat huishoudelijk werk moet ooit ingehaald worden maar daar denk ik even niet aan.
Het was heel mooi weer vandaag. We wandelden nog eens in Sint-Truiden (ja, ik hou van die stad). Niet heel veel volk maar voor alle zekerheid heb ik toch de hele tijd mijn mondkapje gedragen. Roger heeft wel de neiging het af te zetten, hoezeer ik hem dat ook afraad.
Weer merkte ik dat mijn gewrichten (heupen, knieën) ongeveer een halfuur nodig hebben voor ze gesmeerd zijn. En weer vond ik alle terrassen overvol. Al die tafels staan veel te dicht bij elkaar: ik begrijp niet dat er niet wordt ingegrepen.
Vandaag ook vrij lang gebeld met Wiemla (voor een afspraak, samen met Debby en Hendrik, nadat we binnenkort Nany zullen bezoeken) en met Nany.
Ik hoorde al meteen aan haar stem dat het niet goed ging. Ze had inderdaad allerlei pijntjes. Maar... daar kan mijn moeder normaal gezien heel goed tegen. Het probleem was, begreep ik al snel, dat ze vandaag geen enkel bezoek had gekregen en nog maar alleen mijn zus Bie aan telefoon had gehad. Gebrek aan sociaal contact dus, en daar kan mijn moeder helemaal niet tegen!
Ik belde die twee keer (en gisteren naar V. ook) opnieuw op de gewone manier. Als ik handenvrij bel, verstaat men mij immers praktisch niet. En... dat voel ik nu nog steeds in mijn armen (die telefoontjes duren meestal minstens een halfuur)!
Deze avond nog enkele mails beantwoord, onder andere van Bernadette en van enkele andere vrienden... die het moeilijk hebben/hadden met dat opgelegde sociale isolement. Ik begrijp ze (al krijgen we tegenwoordig al veel - te veel? - vrijheden) maar langs de andere kant geloof ik niet, zoals zij, dat daardoor vervreemding ontstaat. Zeker niet in deze tijd met zoveel communicatiemiddelen!
Hoewel de telefoon voor mij wel duidelijk een probleem is!
Nu ga ik nog even verder werken! Wat een luxe vandaag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten