Deze avond nog naar een voorbeeldles geneeskunde (over pijn) aan de KU-Leuven gekeken.
Ik dacht allereerst aan geneeskunde studeren na mijn middelbare school. Mijn geheugen is echter zo slecht, mijn wetenschappelijke achtergrond was zo mager (ik kwam uit de afdeling Latijn-Grieks) dat ik koos voor iets dat te maken had met een andere passie van mij, namelijk taal.
Het werd dus Romaanse filologie. Ik hoopte daarmee meer te leren over Frans en Spaans maar tegelijk (als ik de lessen in de Nederlandstalige afdeling van de KU-Leuven volgde, wat mijn vader me trouwens heeft verweten) mijn Nederlands te vervolmaken (omdat sommige lessen in het Nederlands werden gegeven).
Dat ik mijn gebrekkig geheugen in die studie ook meermaals zou moeten martelen, had ik niet voorzien. Maar kom, ik heb mijn diploma gehaald.
Deze avond viel ik (per toeval?) op een voorbeeldles geneeskunde aan de KU-Leuven. Over pijn. Ik begon te kijken, bleef kijken, vond het boeiend en heel gestructureerd en begrijpelijk onderwezen en kreeg heimwee naar een studierichting die ik destijds niet heb durven aanvangen.
Maar ach, die studie zou waarschijnlijk toch te veel gevraagd hebben van mijn geheugen! En... ik heb echt genoten en veel geleerd van de duidelijke uitleg tijdens deze les!
Oei die labels! Nog steeds niet in orde blijkbaar!
BeantwoordenVerwijderen