Weer overdreven!

Deze avond, om 20 uur, terwijl Roger en achterbuurman (de zoon van V.) de wei onder handen namen, een telefoontje gekregen dat precies één uur heeft geduurd.

En... dat was blijkbaar te veel, want mijn armen doen weer pijn!

De vriendin in kwestie ziet echt af omdat ze haar kinderen niet mag/kan ontmoeten deze dagen. Omwille van die bubbels die zorgen dat als je iemand in jouw beperkte kring opneemt, die persoon niemand anders meer mag ontmoeten.

Ik begrijp haar (ik was vroeger immers ook een kloek en heb echt moeten leren onze kinderen op tijd los te laten) maar ik vond dat vriendin in deze omstandigheden toch wat minder sentimentaliteit aan de dag moest leggen. Ik vermoed immers dat onze kinderen heel goed begrijpen dat de situatie niet aangenaam is voor hun ouders maar dat ze ook niet gediend zijn van ouders die klagen en eisen dat ze de maatregelen met de voeten treden om hun ouders te plezieren.

Tenminste (ik herhaal het) als dat virus inderdaad zo gevaarlijk is als wat ik lees! 

Het werd een heel moeizame conversatie. Op een zeker moment klaagde vriendin ook over het feit dat ze "in geen enkele bubbel zat". 

Ik probeerde haar uit te leggen dat wij in hetzelfde geval zijn.

Ik weet het, we zitten zogezegd in een bubbel met dochterlief, haar echtgenoot, kinderen en schoonouders. In feite echter zullen we de volgende vier weken de meeste leden van die bubbel niet ontmoeten en mogen wijzelf in principe niemand buiten die bubbel ontmoeten. 

Mijn uitleg leek vriendin niet goed te begrijpen, ze dacht immers dat als zij met haar getrouwde kinderen één bubbel vormde, zij van hun kant nog een bubbel mochten maken met hun schoonouders. Het is inderdaad ingewikkeld en ik vermoed dat de meeste mensen dan ook geen rekening houden met die maatregel!

Maar kom, nadat ik een uur geluisterd en proberen te kalmeren had, leek vriendin serener... maar voelde ik heel veel pijn in mijn armen!

En was ik heel moe!