Nany in Coronatijden

Veel regen vandaag, dus geen wandeling, wel enkele huishoudtaken... en een lang telefoongesprek met Nany (zo lang dat ik daarna mijn pols wilde laten rusten en nog niet verder heb gewerkt aan die brieven van mijn vader). Na ons telefoontje zou Nany op stap gaan met weer een andere vriendin. 

Iemand had haar verweten dat ze eigenlijk wat (te) veel mensen ontmoet. 'Tja, eigenlijk is dat wel waar hé', antwoordde ik. 

'Te veel? En wat te zeggen dan van al die mensen die gaan werken en de kinderen op school? Die ontmoeten heel veel mensen! En mijn vriendinnen ook, behalve Lily en Roger, die volgen braaf alle opgelegde maatregelen.'

'Inderdaad! Maar je leest en hoort toch dat er steeds meer besmettingen zijn?'

Maar zij dan weer: 'Weet je wat? Ik denk altijd, op mijn leeftijd, of ik nu van dat virus sterf of van iets anders, welk verschil maakt dat? Zolang ik leef, wil ik ook genieten van dat leven.'

Een redenering die ik herken omdat sommige (weinige) van onze kennissen die ook houden. 'Ja maar,' zei ik nog, 'het gaat niet alleen over jou, het gaat ook over de mensen die jij zou kunnen besmetten.' 

Hoe kon zij iemand besmetten zolang zij niet ziek is? Weer legde ik uit dat ze het virus te pakken kon hebben zonder symptomen te vertonen, en dan toch het beestje doorgeven aan anderen. 

'Je bedoelt dat ik, ook al ben ik niet ziek, jullie zou kunnen ziek maken als jullie me bezoeken?' 'Inderdaad!' 

Haar conclusie vond ik wel heel merkwaardig: 'Weet je wat, als jullie dat vrezen, is het misschien beter dat we enkel via telefoon contact houden?'

'Heb je dan liever dat we je niet meer komen bezoeken?' vroeg ik nog. 'Nee, natuurlijk niet maar als jullie bang zijn daardoor ziek te worden...'

Wat ikzelf niet goed begrijp: waarom "genieten van het leven" synoniem zou zijn van "veel verschillende mensen ontmoeten"?

Uieraard geniet ik ook van het gezelschap van mensen die ik graag zie maar, eerlijk gezegd, ik heb niet de indruk dat ik nu minder van mijn leven geniet omdat ik ze niet mag ontmoeten. En ook niet dat ik daarom aan het vervreemden ben van al die mensen!

Misschien zou ik me wel goed voelen in een klooster?