Ik heb het al vaker gezegd: ik probeer de kinderen niet te dikwijls op te eisen. Wel organiseer ik graag elk jaar enkele bijeenkomsten, waaronder, meestal in november, een feestje om al onze verjaardagen samen te vieren. Dit jaar was dat wel een probleem, omwille van het virus.
Toen stelde onze dochter voor de bijeenkomst vandaag al op hun terras te houden, in de hoop nog een beetje mooi weer te hebben.
En dat (heel) mooie weer was zeker van de partij! We hebben ervan genoten nog eens allemaal samen te zijn, er was allerlei lekkers te eten en te drinken, we hebben veel gelachen en interessante conversaties gevoerd, de kindjes hebben gespeeld met hun nonkel Zeger en dochterlief had voor het dessert heel lekkere appeltaart gebakken.
Jammer genoeg kreeg ik rond 19 uur een dringende vertaalopdracht (eigenlijk een vervolg op de laatste tekst die ik vertaald heb)… tegen morgen!
Rond 20 uur brachten we Hendrik en Debby naar het station van Leuven (met mondkapjes aan en de ramen van de auto groot open) en reden wij daarna terug naar huis waar ik meteen begon te vertalen. Ik weet het, het is niet mijn gewoonte op zondag te werken (toch niet voor geld) maar de tekst moest morgen voor de middag geleverd, dus moest ik er ofwel nu ofwel morgenochtend heel vroeg voor zorgen. En ik ben absoluut geen ochtendmens!
De vertaling is nu geleverd, ik zit na te genieten van onze ontmoeting en me tegelijk zorgen te maken over het kerstfeest! Weinig kans immers dat we in december nog op het terras van dochter en schoonzoon kunnen gaan zitten!
O ja, nog een eigenaardig toeval. Met Zeger praatten we over het overlijden van onze vriend Jan die immers een buur was van onze zoon (en ik herinner jullie eraan dat het Zeger was die me waarschuwde dat er iets loos was met onze vriend). Ik vertelde Zeger de details die ik had vernomen (van de zus van Jan via Ria Voet) over het overlijden van Jan.
In het naar huis rijden deze avond herinnerde ik me dat ik Ria op de hoogte had gebracht van het overlijden van onze vriend, maar dat acht jaar geleden, zij mij op de hoogte bracht van het overlijden van onze vriend Barney.
En dan begin ik thuis dus aan die vertaling. Zodra de tekst geleverd was, ging ik naar YouTube (eigenlijk wilde ik zien of enkele vloggers die ik volg iets nieuws hadden gepost)… en ik val op dit. Over het overlijden van vriend Barney! Mijn computer kan toch nog niet weten waar ik aan denk, of wel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten