Schattenjacht

Terwijl ik deze middag verder prutste aan de monografie (ik krijg iets niet in orde, probleem dat waarschijnlijk te wijten is aan de nieuwe software: volgende week even hulp vragen aan onze dochter), ging Roger met vijf andere mannen van de werkgroep WO I-II in de bossen van Heks op zoek naar resten van vroegere loopgraven. Er wordt immers beweerd dat die er ooit waren, al vragen Roger en ik ons af waarom er zouden geweest zijn in deze regio. Maar kom, de mannen wilden absoluut op zoek, met onder andere een metaaldetector.  

Ze deden me denken aan kinderen die in de bossen naar een denkbeeldige schat zoeken. Maar...het zou Roger ook meteen veel beweging geven in de open lucht.  Toen hij terugkwam, stelde ik hem spontaan twee vragen: of ze voldoende afstand van elkaar hadden gehouden.... en met hoeveel "jongens" ze precies waren. Ik gebruikte dus spontaan het woord "jongens" in de plaats van "mannen". Ik legde toen aan Roger uit dat ik hun zoektocht in mezelf had vergeleken met een avontuurlijk spelletje "schattenjacht".  'Inderdaad', lachte Roger. 

Het roodborstje hangt hier nog altijd rond maar beukt niet meer tegen het raam (dat nog steeds is afgeplakt met kranten).