Ik wilde in april even bijeenkomen met de kinderen en de kindjes maar dat moet dus jammer genoeg weer minstens een maand worden uitgesteld. En Nany zullen we volgende maand ook nog niet kunnen bezoeken met die weer verstrengde maatregelen. Het begint lang te duren!
Begrijp me niet verkeerd: we vervelen ons niet, we houden contact met Nany, kinderen en kleinkinderen, we voelen ons niet eenzaam, we hebben geen nood aan feesten of te veel afspraken en eigenlijk bevalt dit bijna monastieke leven me wel. Maar toch... nog eens samenkomen zou wel fijn zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten