Nostalgie

Vandaag zei Nany aan telefoon dat ze kort van adem was en uiteraard begon ik me weer zorgen te maken. Toen bedacht ik echter dat ze vandaag mijn zus op bezoek zou krijgen. Bie is verpleegkundige en zal wel beter weten dan ik of er iets ergs aan de hand is of niet!

Onze bedoeling was daarna de keuken een serieuze beurt te geven... maar we kregen onverwachts bezoek waarna die keuken slechts een snelle en kleine schoonmaakbeurt kreeg (ik vraag me achteraf trouwens af of mijn gewrichten een grondigere aanpak hadden aangekund).

Met onze bezoeker zaten we in die (toen nog vrij vuile en rommelige) keuken en op een zeker ogenblik hadden we het over ons vroeger huis in Antwerpen. Hij moet in onze stem of manier van praten heimwee hebben bespeurd, denk ik, want hij vroeg ineens of we een foto hadden. In plaats van te zoeken in onze fotoalbums nam ik mijn gsm en typte ons vroeger adres in Google. Ik viel meteen op deze en  deze foto's die me plotseling ontzettend nostalgisch maakten! Als in een flits kwam alles terug: het vele werk dat Roger in dat immense huis heeft verricht, de gezellige en boeiende jaren met onze "kindjes", de heel grote ruimtes in dat huis, mijn vriendinnen daar en zoveel meer.
Ik hou van gezellige, vrij kleine, een beetje overvolle kamers (zoals hier dus) maar ook van ruime, strakke, bijna lege vertrekken (niet dat wij in Antwerpen die grote ruimtes leeg lieten - zoveel "rommel" hielden we daar ook al wel bij). Bij mij heeft dat contrast dus altijd gezorgd dat ik voor een moeilijke keuze stond. Maar nu was het weer nostalgie troef dus!  Al besef ik nu, en niet toen we nog in dat huis woonden, dat het huis zo groot is dat ik op mijn leeftijd zeker vier weken zou nodig hebben om er alles schoon te maken!