Allerlei omstandigheden maakten dat ik vandaag nog meer aan de kinderen dacht dan andere dagen. Want, hoewel ik me "genezen" acht van het "lege nestsyndroom", ik weet nog heel goed hoe het voelde (en de "kloek die ik vroeger was" in mij begrijpt dus heel goed moeders die hun kinderen niet kunnen loslaten hoewel ik die houding niet goedkeur). Wat er ook van zij, ik heb ze vandaag om onbekende reden (hoewel, zo onbekend waarschijnlijk ook niet, vermits ik veel verwachtingen had in verband met volgend weekend) heel fel gemist, de kinderen en kindjes.
Roger zei me, terwijl we afwasten, dat volgens hem mijn gezicht, en vooral de wangen, wat begint op te zwellen. Dat zou kunnen vermits ik onder andere cortisone slik (gelukkig niet meer lang). Toen vroeg ik me ineens af of de medicijnen die ik slik ook een invloed hebben op mijn gemoed. Ach, misschien is het gewoon eerlijker en eenvoudiger te aanvaarden dat mijn sentimentele aard vandaag de bovenhand kreeg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten