Eva wordt zes jaar vandaag!

Ik belde haar op na school en viel eerst op onze dochter die me Eva doorgaf: 'Het is oma.' 'Dat wist ik al,' antwoordde Eva, 'want ik hoorde je zeggen "hallo, dag mama" en ik weet toch ook dat jouw mama mijn oma is!'

Ik feliciteerde haar en vroeg haar of ze blij was dat ze nu zes jaar is. 'Niet zo blij, want nu moet ik een mondmasker dragen, dat hebben we pas gehoord!' 'Zullen we dan zeggen dat je nog vijf jaar bent?' stelde ik voor. 'Hum... ik weet niet...' 'Tja, dat zou natuurlijk liegen zijn en dat mag je niet doen!' 'Nee, dat mag zeker niet!' 

Ze is dus al zes jaar: wat vliegt de tijd!

Nany, aan wie ik die verjaardag herinnerde toen ik haar belde, vroeg me: 'En... gaan jullie dan dit weekend samen iets snoepen op café?' Ik legde haar uit dat dit helemaal niet de bedoeling is, zeker niet in deze periode en zij begon weldra over alle mensen die ze wil ontmoeten zodra ze uit quarantaine mag! Te veel contacten weer naar mijn zin (nogmaals gezien de crisis) maar ja, veranderen zal ze niet meer! Ze vertelde me ook dat tijdens de quarantaine drie van haar tafelgenoten zijn overleden. Of het aan covid is, wist ze niet.