Keukens

Ik keek deze avond  (terwijl Roger nog steeds sliep) naar een bezoek aan een kasteel in Frankrijk. Weer viel het me op dat ik eigenlijk nieuwsgierig was naar de keuken en gelukkig kreeg ik die aan het einde ook te zien. 

Ik heb altijd iets met keukens gehad. Bij mijn grootmoeder "marraine" was dat de centrale plek in huis. Bij mijn andere grootouders werd er niet geleefd in de keuken (wel gekookt en mijn "Nany" - dus niet mijn moeder die zich ook zo liet noemen door haar kleinkinderen - durfde op dat gebied meer te experimenteren dan "marraine", denk ik).

In Matadi hadden we een vrij grote keuken waar niet werd in geleefd. We aten er nooit. Toen al had ik heimwee naar het leven in de gezellige keuken van "marraine". 

Later, in Schoten, was de keuken nogal klein (eigenlijk was het huis in zijn geheel klein). Nog later, in 's Gravenwezel, werd de keuken weer een eetkeuken maar nog steeds geen leefkeuken. We aten er maar daarna lazen we of keken we televisie in de woonkamer.

In Antwerpen woonden Roger en ik eerst in wat men toen een "kwartier" noemde: een verdieping en tussenverdieping van een herenhuis. De keuken was daar weer groot genoeg om als leefkeuken te fungeren.
Het immense gebouw in De Burburestraat, dat we later kochten, heeft Roger (volgens de plattegronden die ik tekende) helemaal verbouwd, ingedeeld, aangepast. Onze living was enorm groot en de keuken maakte er eigenlijk deel van uit, weliswaar door bepaalde details visueel gescheiden van de rest van de woonkamer. Nog steeds "leefden we niet" in de keuken.

En toen verhuisden we naar hier en voor dit huis tekende ik een echte leefkeuken (die we lieten bouwen in de plaats van een vroegere heel donkere achterkeuken). Waar ik heel blij mee ben, waar ik onze vrienden ontvang (behalve als het gezelschap te groot is), waar ik hoopte gezellige avonden door te brengen met de kinderen en Roger. 

Helaas, ondertussen kwamen er computers en die werden in onze werkkamer geïnstalleerd (en noch Roger noch ik zijn liefhebbers van tabletten). Dus brengen we onze avonden sindsdien meestal door in onze werkkamer, tegenover elkaar.

En toch... ik hou van onze keuken (ik dacht daar nog aan terwijl ik die schoonmaakte vandaag). Soms, als ik bedenk dat we, omdat we oud worden, misschien moeten uitkijken naar een betaalbaar appartement in plaats van dit grote, bijna niet te verwarmen en te onderhouden huis met niet te onderhouden tuin en wei, botst mijn verbeelding op de typisch kleine, witte, ongezellige keukens van flats.