Tijdens de sanitaire crisis besefte ik plotseling dat ons leven nog veel te druk was. Sindsdien probeer ik de drukte zoveel mogelijk te vermijden (wat niet altijd mogelijk is) en begrijp ik steeds minder hoe ik het leven dat ik leidde tijdens mijn studies aankon.
Ik tikte vandaag nog enkele bladzijden over uit mijn vroegere dagboeken. Studeren, uit werken gaan, feestjes organiseren, uitgaan - vaak tot 's ochtends - en optredens bijwonen, vrienden ontvangen en zelfs laten logeren op mijn studentenkamer, mijn huishoudentje beredderen, tussendoor geregeld mijn "marraine" bezoeken en haar een beetje helpen bij het schoonmaken, geregeld een weekend bij mijn ouders doorbrengen (die ook een vrij druk leven leidden): hoe kreeg ik dat in hemelsnaam allemaal gedaan? En toch lukte het mij toen nog tijd voor mezelf over te houden (getuigen zijn die dagboeken - die ik enkel bijhield als er niemand bij mij was - en uiteraard het diploma dat ik zonder problemen heb gehaald).
Nee, zo'n leven zou ik niet meer aankunnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten