Jesseren, Mombeekvallei, en Hoei met Zeger

Het werd een prachtig weekend!

Gisteren hebben Roger en ik genoten van het lenteweer. We wandelden meer dan een uur. De auto lieten we achter ter hoogte van het voetbalveld in Jesseren. Vandaar liepen we een wandelweg in die een heel poos een beemd volgt en daarna de velden ingaat. In tegenstelling tot de vorige dagen kwamen we nu verschillende mensen tegen: een paar ruiters, een bende wandelaars, enkele fietsers. Ik denk dat het feit dat dit het eerste weekend van de Paasvakantie is, én dat de bloesems echt in volle pracht staan, daar de uitleg voor is.

Toen we die ruiters kruisten, vernamen we dat hun paarden niet verder durfden (dat hadden we opgemerkt) omdat ze al van ver hadden gemerkt dat ik Nordic-walkingstokken bij me had. Daar leken ze echt bang voor te zijn. Ik heb de wandelstokken dan even  ‘verstopt’ achter mijn rug en toen wilden de dieren wel verder gaan. Volgens een van de ruiters had één van beide paarden vroeger zeker stokslagen gekregen.

Op een zeker ogenblik zijn we weer de Mombeekvallei ingetrokken. Daar was het weer heel rustig. Deze keer zagen we geen wilde eenden overvliegen, wel enkele roofvogels. Nu wilde ik echt weten of er al daslook bloeide. We zijn dus afgeslagen naar het bosje waar je die bloemen vindt. Alle, fel geurende, plantjes hadden al knoppen, maar er was nog maar een klein gedeelte van de bloemen ontloken. Maagdenpalm was er anders in overvloed.

(Foto Roger)
In plaats van daarna terug te stappen naar het wandelpad dat naar Zammelen leidt, zijn we een heel smal paadje blijven volgen in het bosje. Eigenlijk was het bijna niet zichtbaar en moesten we vaak over en onder overhangende of gevallen takken kruipen, om uiteindelijk bij een bruggetje uit te komen. Dat staken we over en we bevonden ons in een vreselijk drassig weiland. Van een pad was geen enkel spoor meer; toch doorkruisten we de fel klimmende wei, omdat we daarboven auto’s zagen rijden: daar bevond zich dus een weg.
En toen kwamen we een jonge boer en zijn vrouw tegen, waarschijnlijk de eigenaars van de wei.  Op onze vraag of we verder konden lopen tot aan de weg, antwoordde de jonge man dat de wei afgesloten was, en dat we in feite terug moesten tot aan het pad naar Zammelen, om van daaruit weer naar Jesseren te lopen. Ik heb toen bewust een ‘moe’ gezicht ‘getrokken’ (en het was inderdaad echt warm: ik wilde dat ik een fles water had meegenomen), en ik vermoed dat de boer het opgemerkt heeft en medelijden kreeg met die moedige oude vrouw want hij zei ineens: ‘Maar ik kan de doorgang wel open maken, als jullie dat willen!’

Waarop ik hem heel fel bedankte! We volgden hem dus naar de ‘top’ van zijn heuvel (wat een klim weer!) en kwamen daar op de weg naar Jesseren terecht.
Daarna werd het dalen, en genieten van de mooie landschappen en vergezichten.

(Foto’s Roger)

Toen we thuiskwamen, na nog enkele boodschappen, heb ik gekookt en zijn we Zeger gaan afhalen van de trein.
We hebben lekker gegeten (al zeg ik het zelf): chili con carne. Ik kreeg ‘s avonds nog even een telefoontje van Hendrik en Anneke (met Hendrik chat ik wel regelmatig – en alleen met hem, want ik chat niet zo graag: dat gaat voor mij te snel – maar af en toe is het wel heel leuk ook zijn stem te horen) die me mijn recept vroegen voor gevulde paprika’s. Ik heb hen dat recept doorgemaild, maar Zeger zei me daarna dat ik dat beter hier had gepost… Ikzelf weet echter niet of iemand anders dan onze kinderen daar echt in geïnteresseerd is.

En ‘s avonds laat keken Zeger en ik naar enkele afleveringen van ‘Friends’. Ik heb er weer zo van genoten!

Omdat Zeger daarna nog in de stemming was voor wat conversatie, zijn we vrij laat gaan slapen.

En vandaag, na onze brunch, besloten we naar Hoei (Huy) te gaan. Tja, in een stad wil Zeger wel wandelen!

Zeger en ik vonden de stad heel mooi. Roger minder: ‘Nogal rommelig!’ (ik vind het eigenaardig dat juist hij dat criterium belangrijk vindt).

Ik heb er alleszins van genoten (en ik denk Zeger ook). Alleen deed mijn voet weer pijn na een uurtje stappen op de kasseien, en ik vrees dat ik weer aan een doortrapte voet toe ben (hoewel, ik droeg deze keer echt wandelschoenen, ook al pasten die niet echt in een stad, noch onder mijn pantalon). Om die voet te laten rusten, stelde ik dus voor iets te gaan gebruiken op een terras, maar alle terrassen waren overvol. Tja, eerste Paasvakantie-weekend…

Enkele impressies (de meeste foto’s zijn van Zeger maar genomen met het toestel van Roger – Zeger zegt dat zijn toestel beter is).

Met Zeger (foto Roger)

(Foto’s Zeger, met een toestel van Roger) 

Na ons avondeten brachten we Zeger terug naar Borgworm waar hij de trein nam naar Leuven. En hij is er goed aangekomen, zag ik op mijn smartphone, via Google Latitude!