Toeval?

Ja, zou Hendrik antwoorden. Ik geloof niet in toeval.
Deze avond, al surfend, kwam ik terecht op de blog van…  De mama van Marie-Rose Morel! Ze schrijft mooi en aangrijpend: het lezen van haar herinneringen ontroerde me heel fel.

Ik weet het, Marie-Rose hoorde bij het Vlaams Belang, en was dus, zeker voor Walen, “persona non grata”.  Maar, zoals ik een hele tijd geleden schreef naar mijn Waalse “bewonderaar” die me een stukje opstuurde waarin Marie-Rose nogal verguisd werd, ze was een bewonderenswaardige vrouw met heel veel charisma. Ik ken Marie-Rose Morel niet persoonlijk, maar ik denk dat ze ook een goed mens was.

Vandaag kreeg ik een telefoontje van de vrouw die ons voor onze reis een mail stuurde over Barney. Het werd een boeiende babbel. Ze is 8 jaar jonger dan ik, was dus nog in Leuven als studente Germaanse filologie toen ik al een poosje Roger naar Antwerpen had gevolgd, heeft in de periode dat we even geen contact hadden met Dirk Lambrechts, wel contact met hem gehad, heeft ook Colette zaliger gekend, en volgt nu dus de optredens van The Dubliners op de voet (en schrijft er ook over voor de website van The Dubliners).

We spraken af elkaar binnenkort te ontmoeten, samen met onze vriend fotograaf Jan De Vijver (het is via hem dat ze ons gevonden heeft). Allemaal toeval? Of ligt het aan het feit dat ons landje zo klein is?

En dit dan: gisteren was ik aan het denken dat ik eigenlijk de “kindjes” nog eens moest samen uitnodigen, maar ik weet dat ze het zo druk hebben en wil me niet opdringen. Terwijl ik daar aan dacht, kreeg ik een telefoontje van Elvira. Of ze allemaal welkom waren op 21 juli (dat is de nationale feestdag, en dus heeft iedereen die dag vrij. Elvira grapte zelfs: of ze België mochten komen vieren volgende donderdag!)

Weer toeval? Misschien… Maar dan zorgt het toeval toch goed voor mij!