Barney Mc Kenna

Roger is met van alles bezig op zijn pc. En ik had deze avond geen zin meer om te lezen (zelfs niet de kranten) of te schrijven. Ik ben wel even op You Tube geweest. Eerst zocht ik Franse chansons, zoals van Brassens, Françoise Hardy, en zelfs Sylvie Vartan. Heimwee!

Maar gaandeweg kwam ik op volgende URL terecht:

http://www.youtube.com/watch?v=GR0UWSDfRx8

Barney van de Dubliners! Die ik ook heb leren kennen in het zog van Dirk Lambrechts.

Hoe zou het nu met Barney gaan? De voorlaatste keer dat we hem ontmoet hebben, Roger en ik, was toen we nog in Antwerpen woonden. En dat was vlak voor het overlijden van oma, in 1991. Ik herinner me dat Barney me toen nog heeft helpen afwassen, maar daarna moesten we hem onder weg naar Oma (Roger zijn moeder) afzetten in Leuven, waar hij hoopte Dirk Lambrechts te ontmoeten.

Enkele jaren later heb ik hem nog eens ontmoet. De ‘Dubliners’ hadden pas een optreden verzorgd in Antwerpen. En Barney had ons de volgende dag thuis opgebeld voor een afspraak.  Gesproken Engels is voor mij altijd een probleem en dus verstond ik het adres aan telefoon niet goed.

Maar Hendrik en ik hebben toen met enige moeite het hotel gevonden waar de ‘The Dubliners’ verbleven. Waar wij heel gastvrij ontvangen werden.

Barney en ik hebben toen heel veel leuke en minder leuke herinneringen opgehaald. Onder andere aan zijn vrouw Joke zaliger (ja, een Nederlandse!), aan Dirk, aan onze ontmoetingen in Leuven, aan zoveel…

Maar sindsdien heb ik niets meer gehoord van hem. Ik weet (tja, hij is, tegen zijn wil in, heel bekend, dus je leest hier en daar wel iets over hem) dat hij sukkelt met zijn gezondheid. Wie niet op die leeftijd (hij is 10 jaar ouder dan ik)?

Maar geef toe: niemand speelt beter banjo!

Barney zoals ik hem heb gekend, is een heel eenvoudige, lieve man, zonder enige pretentie, die heel toevallig wereldbekend is geworden.

De dag dat hij sterft, zal ik janken!