Ik moest vandaag een Limburgse monografie en een Oostland (uitgaven van de KVLS) posten. Maar op de post in Heers was het zo druk (tja, de postkantoren zijn vier dagen gesloten geweest: wat een service!) dat we naar Borgloon reden, waar we dan meteen ook enkele spullen zouden kopen in de Aldi.
Op de grens van Broekom en Borgloon parkeerde Roger onze Subaru. Hij wilde eindelijk wel eens van dichtbij gaan kijken naar een huis dat gerenoveerd wordt. Kranen en machines fascineren hem immers (en met reden).
Hier versperde de kraan de Romeinse kassei, maar via de berm zijn we toch die weg verder ingewandeld. Een beetje verder ontdekten we een poort naar een hoogstam perenplantage waar een tafel en banken uitnodigden voor een picknick. Hebben veel toeristen daar gebruik van gemaakt deze zomer? We picknickten niet, maar liepen wel wat rond in de wei vol met koeienvlaaien, en raapten enkele gevallen peren op. Ook vonden we er een heel bijzonder vogelkastje.
En vroegen ons af voor welke specifieke vogel dat bedoeld was.
Daarna stapten we verder. Het was rustig, stil, heel sereen. In de verte zag je de kerk van Borgloon, die van Hendrieken en het kasteel waarin mijn nu overleden cursiste Chantal had geleefd. Maar van dat alles maakte Roger geen foto’s. Ik ook niet, want gisteren heb ik weer gemerkt dat Rogers foto’s veel mooier zijn dan de mijne, en dat de foto’s die ik maak veel minder intense kleuren hebben dan de kiekjes van Roger. Roger beweerde dat daaraan kan verholpen worden door een paar regelingen op mijn (van hem geërfd) fototoestel, en deze avond vertelt hij me dat hij daar ondertussen voor gezorgd heeft.
Ik vond de wandeling zo zalig, genoot zo fel van de rust en het landschap dat ik geregeld even halt hield om nog meer te genieten. Roger vroeg dan telkens waarom ik niet verder marcheerde! Alsof hij niet geraden had dat ik weer een mystiek gevoel kreeg! 
We merkten dat er hagen waren aangeplant rond de meeste plantages. Roger vroeg zich af welke struiken daarvoor gebruikt werden, vond een plantje dat al (nog?) blaadjes had en zei me: ‘Els!’.
Terwijl we terug naar de auto stapten langs de steenweg Borgloon-Heers, kwamen we een reisbureau tegen dat we al vaker onderweg hadden opgemerkt. Maar nu zagen we dat het tevens een “auberge” is. Straks ga ik naar die URL surfen!
Daarna reden we verder naar Borgloon, postten de boekjes en deden onze boodschappen.
En deze avond vond ik een mailtje van Elvira: Elena heeft veel koorts gemaakt tussen zondag en gisteren. Volgens de dokter werd ze aangevallen door een virus. Tja, dat hoorde ik ook altijd toen onze “kindjes” vroeger koorts hadden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten