Tot onze jongste Zeger naar de lagere school ging, was ik uitsluitend moeder. Ik dacht dat dit beter was voor de kinderen en ik hield het vol hoewel ik vaak bezoek kreeg van buurvrouwen die me eigenlijk verveelden (ik mag dat nu wel zeggen: ze zijn overleden). Maar anderen hielpen mij ook als ik even niet voor een baby kon zorgen. Dat was bijvoorbeeld het geval bij het overlijden van mijn grootoom Theo.
Roger moest werken, en ik wilde absoluut met de trein naar de eredienst in Drongen. En dat was voor mij, met Zeger op komst, onmogelijk met twee baby’s (Hendrik en Elvira). Toen heeft onze (Turkse, jawel!) buurvrouw ( de buurvrouw die mij het meeste interesseerde toen) Elvira de hele dag bijgehouden.
Elena gaat heel vaak naar Lutti, haar onthaalmoeder, en ze is er blijkbaar graag. En ik vraag me af of ik destijds niet verkeerd redeneerde toen ik dacht thuis te moeten blijven voor onze kinderen?
Ik stel me die vraag naar aanleiding van een lectuur op de site van Martin Wings: http://verhalen.jouwweb.nl/verhalen/van-troon-gevallen-koningskind
Geen opmerkingen:
Een reactie posten