Morgen verlaten we echt deze camping (op 6 km van Alcàntara, boven de stuwdam en in het natuurpark) en zeggen we “adios” aan de dikke, vriendelijke, joviale uitbater met zijn Franse vrouw (die we dit jaar niet gezien hebben) en zijn mooie bruine ogen.
We waren hier vorig jaar voor het eerst en meteen stond de plek ons aan. Niet te druk (op dit ogenblik zijn we nog steeds de enige kampeerders), en toch veilig volgens ons. Er is een hek aan de ingang dat rond 24 uur dichtgaat, er zijn honden (en die blaffen van zodra zelfs een van ons durft het hek te naderen ‘s nachts). En over de omheining kruipen lijkt me vrij moeilijk… Als je je al in deze woestenij waagt. We zitten onder populieren en acacia’s, het sanitair is netjes, en de percelen zijn vrij ruim naar Spaanse normen. Natuurlijk zijn er (dikke) mieren, net zoals in Plasencia, kevers en andere insecten, maar ook blauwe eksters, en veel mussen. Er is jammer genoeg geen Wi-Fi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten