12 juni 2012
Gisteren avond stond er nog een Duitse camper op de camping, maar toen we deze ochtend wakker werden, waren we hier helemaal alleen. Ik werd gewekt door het geloei van koeien. De camping ligt dan ook op het grondgebied van een finca en overal, tot op de bergwegen lopen koeien vrij rond.
De wind was niet meer zo hevig als gisteren. Tijdens ons ontbijt zagen we hier dezelfde blauwe eksters als in Malpartida de Plasencia. Die hadden we vorig jaar niet opgemerkt. We besloten terug naar Garrovillas te rijden. Dat ging weer door dat dorre landschap, met hier en daar een bremstruik of bomen met soms grillige vormen.
In Garrovillas vroegen we aan iemand op straat of er een oficina de turismo was. De vrouw verwees ons naar het stadhuis op de Plaza de la Constitution met zijn vele galerijen.
Daar stuurde men ons naar de Casa de la Cultura, gevestigd, net zoals het stadhuis, in een prachtig vroeger paleis. We kregen daar van een vriendelijke jonge dame enkele folders, maar helaas vonden we er niet veel in over de stad zelf, wel meer over bijvoorbeeld Càceres, die Romeinse brug of nog Alcàntara. Maar kom, de stad is heel mooi en tijdens onze wandeling door de straten genoten we van de paleizen, de kerken, de Juderia, de meestal witte huizen (met bijna allemaal tralies voor de ruiten). Ik zeg “meestal” wit, want dat waren ze niet allemaal!
Weer zagen we aan de dakgoten van veel huizen die spuiters hangen.
Daarna gingen we achter elkaar 2 cañas drinken. We kregen er telkens een tapa bij (de eerste keer waren dat voor elk drie gefrituurde ansjovissen, de tweede keer een slaatje van tomaat, ui en paprika). We wilden nog een racion morcilla bestellen (want daarmee zouden we gegeten hebben), maar dat werd enkel op feestdagen geserveerd. Dus sprak ik weer ons brood aan.
We verlieten daarna Garrovillas met zijn vele mussen en zwaluwen in de richting van Càceres, natuurlijk op zoek naar de Romeinse brug van Alconétar. Telkens als we in deze buurt zijn, wil Roger foto’s maken van die brug!
Terwijl ik hem volgde in de droge bedding van de rivier, stelde ik vast dat dit de eerste keer was dat ik het in die buurt aangenaam warm vond. En toch was het, zoals andere jaren, het uur van de siësta! Al die vorige keren vond ik het er veel te heet! Het is nu dus inderdaad duidelijk “fris” voor de streek en de tijd van het jaar!
We kwamen terug naar Alcàntara via Navas del Madroño en Brozas (dat we vorig jaar bezochten) waar we niet uitstapten. Vlak voor we naar de camping reden, sloegen we nog even af naar een andere mirador dan die van gisteren, met een mooi uitzicht op de Taag, de stad, en het stuwdam.
Roger had de indruk dat er koelvloeistof moest bijgevoegd worden aan de auto. We vroegen aan de campinguitbater of hij een goede garage kende en hij stuurde ons naar een Nissangarage in de stad. Daar werd er koelvloeistof bijgevoegd… En moesten we niets betalen.
We zouden deze avond op restaurant gaan (in de weinige winkels geen interessant kant en klaar gerecht gevonden) maar omdat het nog te vroeg was, gingen we eerst een caña drinken (waar we geroosterde pinda’s bij kregen, en blijkbaar gooit men nog alle schillen, peukjes, servetjes enzovoort gewoon op de vloer of op straat), liepen daarna nog drie kwartier rond in de klimmende straatjes. Rond 21 uur trokken we naar het hotel-restaurant. Het werd een heel eenvoudig en gewoon etentje: voor Roger gemengde sla en daarna kalfsvlees, voor mij gaspacho en daarna kip, en olijven, brood, wijn, dessert naar keuze voor 9 euro per persoon.
We weten nog niet of we morgen nog hier blijven of verder reizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten