Ik had vandaag vrij genomen: we waren uitgenodigd bij Marie-Louise. Voor haar hebben we natuurlijk die Limburgse taart gezocht gisteren. Aan een niet-Limburger geef je immers geen koffiekoeken of Brusselse wafels cadeau! Nu, het wordt steeds moeilijker echte Limburgse taarten te vinden. Ofwel smeert de bakker pudding onder het fruit ofwel voegt hij krenten toe aan de appelschijfjes – als je al appelschijfjes vindt, want ook die worden vaak vervangen door appelmoes. De echte appeltaart hadden we niet gevonden, dus werd het abrikozentaart, zonder pudding of room.
Daar genoten we eerst van, bij een kopje koffie of thee in de zonovergoten veranda (jullie zeggen “serre”, Nederlanders, ik weet het) van Marie-Louise. In de aanpalende tuin ontdekte ik de eerste vliegenzwammen.
Het was echt warm (ik schat rond de 23°C) en dus kon daarna een lange, mooie en rustgevende wandeling niet ontbreken. Toen kregen we wel enkele regendruppels, maar daar bleef het bij. Ongelooflijk mooi weer voor de tijd van het jaar!
Thuisgekomen praatten we gezellig bij tijdens een uitgebreid aperitief
en daarna een “wild-diner”. We hebben gesmuld! Mijn vriendin liet me ook een typoscript van haar zoon lezen (diagonaal uiteraard: ik ging niet de hele avond daaraan besteden terwijl mijn vriendin en wij elkaar zoveel te vertellen hadden). Hij schrijft heel goed!
We zijn iets over 22 uur terug naar huis gereden. Op de weg was het nu rustiger (in het gaan was het niet te doen: zoveel vrachtwagens!) en toch hebben we er iets langer over gedaan: we waren pas iets voor 23:45 uur thuis.
En thuis trof ik een cadeau in de bus: Daniël Depireux had ons zijn “Geuren in mijn geheugen gegrift” opgestuurd. Er stak een briefje bij: als dank omdat ik zo positief had gereageerd op zijn boek en omdat Roger een link naar hem had geplaatst op de website van de KVLS!
Zal ik dan straks maar alle boeken ophemelen op deze blog?
Dat laatste is een grapje natuurlijk, ik zou het niet over mijn hart krijgen iets dat ik niet goed vind op te hemelen: dan zeg ik liever niets. Maar, al vind ik dat cadeau in feite onverdiend, het betekent wel dat ik voortaan verder kan lezen in de roman tijdens mijn dagelijks leesuurtje in de relax!
Hendrik en Zeger, ik zie jullie al je voorhoofd fronsen, maar nee, ik heb nog steeds geen tablet! 
Je hebt gelijk hoor Josiane, als je zegt dat je liever een papierenboek in je handen hebt, en dat je de bladzijden kan omdraaien. Ook ik vind dat gezelliger.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend,
Kusje,
Françoise
Ja, zo is het! Maar ik vermoed toch dat papieren boeken gaan verdwijnen hoor, en dat ze uiteindelijk een herinnering zullen zijn net zoals kaarslicht. En misschien zullen we dan nog even een papieren boek open doen voor de gezelligheid, net zoals we nu kaarsen branden om dezelfde reden, en niet echt om ons bij te lichten. En voor op reis biedt zulk een tablet wel een goede oplossing: je kunt er ontelbare boeken op zetten, veel meer dan je in een koffer krijgt!
VerwijderenKusje!