Wat een vriendelijke mensen hier! Hoewel, niet allemaal!

Roger mocht vandaag naar huis, en Liliane stelde spontaan voor ons te komen afhalen. Dat deed ze samen met Paul (en hun tweede kleinkind, de grote broer van Berre - hij wordt morgen al drie jaar: proficiat, jongen! – die, uitgeteld van zijn peuterschooldag,  de hele rit sliep) om 16 uur, nadat Roger nog allerlei voedingsadviezen had gekregen die hem absoluut niet aanstonden!  

Nu, toen ikzelf die raadgevingen las, herkende ik meteen het dieet dat ik hem al lang opleg (en daar merkt hij niets van). Behalve zijn voorkeur voor (soms te vette) vleeswaren als toespijs bij zijn brood hoeft er dus niets te veranderen. Hoewel… Ik heb het al gezegd, ik denk dat het gezond zou zijn onze gastheren telkens te vertellen over dat dieet, want we eten bij anderen vaak echt veel te vet: quiches, vol au vent, gehakt, vette sauzen en hapjes, kroketten, wafels, gebak enzovoort zijn zaken die Roger toch liefst zo zelden mogelijk tot zich zou nemen!

Toen we thuiskwamen en ik Roger zijn spullen uitpakte, merkte ik dat hij van een bepaalde bloedverdunner slechts één pilletje had meegekregen, en geen voorschrift. We belden onze huisarts: of hij een voorschrift kon brengen tegen morgen middag. Daar leek die absoluut geen tijd voor te hebben!  

Het is niet de eerste keer dat ik hoor (van de buren) dat die dokter geen tijd heeft (neemt?) om even aan huis te komen! Hij stelde gewoon voor dat ik het voorschrift zou komen halen (Roger kreeg rijverbod voor een paar weken). Zelfs toen Roger hem vertelde dat ik geen rijbewijs heb, stelde hij voor dat ik dan maar een bus naar zijn praktijk zou nemen. Even dacht ik morgen een belbus naar Sint-Truiden te reserveren, maar het probleem is dat ik niet precies wist welke halte het dichts bij zijn praktijk ligt: voor een belbusreservering moet je immers de opstap- en afstaphalte opgeven. En te voet is het echt niet te doen met deze kou; ik schat dat het 3 kilometer lopen is. En daarbij: stel dat ik de halte vond waar ik moet afstappen om gemakkelijk bij hem te geraken, dan moet ik daarna een uur wachten om terug in Heers te zijn!? Roger kreeg wel de raad heel veel te bewegen (wat ik hem al lang probeer te laten doen), maar die afstand in deze kou wil ik noch hem noch mezelf aandoen!

Ik voelde me weer boos worden, heb me ingehouden (het zou niet “tof” zijn geweest tegenover Roger pas thuis) en ben naar Marie-Claire gegaan, met Roger. En de lieve Marie-Claire bracht ons onmiddellijk naar de praktijk van onze dokter, waar Roger het voorschrift kon afhalen – jawel, gratis.

Soms denk ik eraan van huisarts te veranderen (hoewel Roger nu deze is gewend en ik niet ontevreden ben van zijn diagnoses) maar ik zou niet weten naar wie ik moet gaan. De vervanger die we onlangs kregen, lijkt me niet echt geschikt!

Ontzettend lieve mensen zijn die buren van ons! Maar mag ik dat zeggen van onze huisarts???

Ach, nu wil ik alleen genieten van Rogers aanwezigheid!