Eindelijk hadden (maakten?) we vandaag nog eens tijd om mijn moeder Nany te bezoeken.
Maar eerst moesten we even langs Hendrik die voor ons een paar boeken had gekocht: “Leven en werk van Lambert Swerts” en “Dagboek van een zware tijd” geschreven door Lambert Swerts zelf. Hendrik had een andere afspraak, dus werd het onder ons maar een korte conversatie. Maar wat was ik blij hem nog even te hebben ontmoet (ik probeer erover te geraken, maar ik blijf last hebben van het “lege nestsyndroom”).
Toen we bij Nany aankwamen, bleek die net thuis van boodschappen doen samen met haar goede vrienden Roger en Lily Beeckman. Dat werd dus een driedubbel blij weerzien!
En we maakten er een ontzettend gezellig middag van. Eerst een lange wandeling in het kasteelpark in Brasschaat, waar de twee Rogers heel veel aandacht schonken aan een oldtimer.
Het werd een lange wandeling in dat mooie park (dat ik heel lang geleden al had bezocht met de “kindjes” maar dat Roger – de mijne dus- helemaal niet kende) met zijn indrukwekkend kasteel.
Roger, Lily en Nany bleken precies te weten hoe ze onze wandeling van ongeveer een uur moesten richten om uiteindelijk terecht te komen in een heel aangenaam etablissement waar we iets konden drinken voor niet te veel euro’s. Er vlogen daar heel veel niet mensenschuwe vogels rond, en vooral heel mooie (meestal witte) duiven die niet te beschroomd waren om zelfs op de tafels te komen zitten.
We genoten er op ons gemakje van twee consumpties terwijl de mannen en de vrouwen aparte conversaties voerden. Tussen Nany, Lily en mij ging het eerder over sociale problemen en over gezondheid (en ze leerden me nog iets anders kennen dan Fenegriek om af te geraken van mijn nu uitdijend buikje, een erfenis via mijn moeders genen – wat Nany toegaf). De mannen hadden het over politiek (en er werd veel gegrapt over de troonwissel van morgen) en Roger (niet de mijne) zou, dat hoorde ik in het naar huis rijden van de mijne, verteld hebben over hoe moeilijk het er aan toeging voor hem en zijn gezin nadat ze van Congo terugkwamen (vroeger dan wij).
Ineens bleek het 19 uur te zijn. Echt tijd om naar Nany’s appartement te rijden dus, na nog een korte wandellus naar de auto.
We aten er een lichte maar heel lekkere avondmaaltijd met een uitstekend wijntje. En bleven praten tot ongeveer 23 uur.
Een prachtige dag dus! Net voor we zouden vertrekken, vroeg Nany me even in de keuken en gaf me daar een mango cadeau die zij vandaag had gekocht tijdens haar boodschappen met Roger en Lily. Nany weet dat sinds ik dat fruit leerde kennen in Matadi, dat mijn favoriete vrucht is, en had die speciaal voor mij gekocht. Hoe lief toch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten