Terwijl ik voor de middag teksten herlas en vertaalde (er kwamen nog een paar minuscule opdrachten binnen) heeft Roger de logeerkamer (de vroegere kamer van onze dochter) schoongemaakt. Daarna zijn we gaan wandelen (het regende toen we opstonden maar later scheen de zon volop).
Nee, we hebben dus niet voortgewerkt in de tuin: werk moet je vanaf een bepaalde leeftijd (en eigenlijk altijd) immers doseren!
De allereerste keer dat ik in het kerkje van Haren (op de paar resterende graven rond de kerk staat nog “Haeren” gebeiteld) kwam, was ter gelegenheid van een kerstconcert van de fanfare van Bommershoven. Het dorpje en de kerk bekoorden me meteen.
Ik genoot dus volop van de wandeling, hoewel we tijdens onze lus rond het dorp weer hebben moeten ploeteren door de modder!
Daarna wilde Roger nog even rondwandelen in Borgloon; mij niet gelaten: hoe meer hij beweegt, hoe beter!
Later nog een telefoontje met Maria (de moeder van onze schoonzoon) die terecht heel droevig bleek en me vertelde dat “Moemoe” (haar moeder van 95 jaar) het overlijden van haar zoon (63 jaar) moeilijk kan verwerken. Ik legde Maria uit waarom wij morgen niet naar de uitvaart zullen gaan en daar had ze alle begrip voor.
Nadat ik had gekookt en we hadden gegeten, terwijl ik aan het lezen was in de relax, besefte ik ineens dat ik al lang niet meer met mijn moeder Nany heb gebeld. Gebrek aan tijd natuurlijk! Zal ik daar morgen proberen een mouw aan te passen? (Wat een mooie uitdrukking toch!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten