Ik denk dat het 6:30 uur was toen Elena ons wakker maakte. Matthias sliep nog als een roos in zijn reisbedje. Zijn zusje echter begon te “babbelen” (over hoe gezellig we het hadden, het voor vandaag beloofde ijsje, over het volgende verhaal dat ze vanop dat stoeltje, naast mij, zou beluisteren en niet meer vanuit dat bedje, over haar voorbije “reizen” – ‘lang rijden, hoor oma! Matthias slaapt dan bijna altijd en ik babbel’). Babbelen kan ze inderdaad heel goed!
We probeerden haar nog een uurtje te doen slapen, maar dat lukte niet en Matthias werd uiteindelijk ook wakker. Rond 8:00 uur, na een snel toilet, trokken we alle vier naar beneden om te ontbijten. Roger en ik waren alles behalve uitgeslapen! De kinderen blijkbaar wel, want na het ontbijt begonnen ze druk te spelen. Uiteraard moest ik weer luisteren naar en meespelen in de verhalen die Elena zichzelf vertelde aan de hand van de popjes en Matthias geregeld helpen de trappen van de salon naar de keuken op of af te gaan om samen zoveel mogelijk te exploreren.
Omdat Roger had gelezen dat er deze middag kans was op regen besloten we het beloofde ijsje in de voormiddag te gaan eten. Rond 10:30 uur waren we dus weer op dat terrasje in Heks waar de kindjes een mega ijsje kregen. Ik had op dat uur nog geen zin in bier of wijn en nam dus een door de uitbater zelf geperst appelsapje. Lekkerder dan appelsap uit de handel maar in feite nog veel te zoet voor mijn papillen.
De kinderen genoten duidelijk van hun snoepje en misschien nog meer van de visjes in de vijver van dat cafeetje en van de kippen, de haan en de ganzen. Hoewel Elena een beetje bang bleek van de haan. Dat ontkende ze echter: ‘ik ben een beetje verlegen tegenover de haan’!
Iets over 11:30 uur waren we terug thuis. Elena had al gevraagd om een dutje te mogen doen en Matthias leek al even moe. We legden ze dus in bed en profiteerden er zelf van om ook even te dutten op de sofa’s. Roger viel in een diepe (maar korte) slaap en hoorde dus niet dat Elena na ongeveer een half uur op mij riep, wat ik wel hoorde via de babyfoon. Ze vroeg zich af of ik al wat geslapen had en of het niet beter zou zijn als zij even met mij in de “bedboot” zou slapen (ze bedoelt onze sofa’s die we ooit zo genoemd hebben). Om Matthias niet wakker te maken, gaf ik daaraan toe maar uiteraard werd Roger wakker en werd er niet meer geslapen!
We middagmaalden rond 12:30 uur, maar Matthias bleef maar slapen tot Roger hem rond 13:30 uur ging wekken zodat hij ook kon eten.
Daarna hebben de kinderen nog gespeeld. Matthias lijkt nog in de ontdekkingsfase: alles wat hij ziet is voor hem interessant en van alles vraagt hij de naam. Elena blijft fantaseren!
Zo ook tijdens de wandeling die we daarna maakten, in het dorp. Ik had de kindjes verteld dat achter ons huis een kasteel staat; Elena wilde dat wel zien, vroeg mij of ik wist wie daar woonde en, nadat ik toegaf dat ik die mensen niet kende, bedacht ze dat daar misschien – maar ze is er niet zeker van – Assepoester woont.
Ze begon ons het hele sprookje te vertellen (en ik zag Matthias gretig luisteren, ik die dacht dat hij tijdens de wandeling wel in slaap zou vallen).
Roger en ik wezen haar op een foutje in haar verhaal: ze vertelde dat Assepoester nog dezelfde avond van het feest trouwde met de prins. ‘Had ze dan niet beloofd dat ze om 12 uur zou thuis zijn?’, vroeg Roger. En ik (want daar is Elena gevoelig voor): ‘Dus heeft ze niet geluisterd naar de fee?’
Ik zag onze grote meid nadenken en ineens begon ze de ontbrekende stukken uit het verhaal te vertellen. ‘Natuurlijk,’ zei ze letterlijk, ‘dat was ik vergeten!’.
Nog steeds sliep Matthias niet. Integendeel: ik zag hem luisteren! Onderweg ontmoetten we een buur met wie Roger heel lang praatte. Voor mij was het duidelijk dat de kinderen dat niet zo prettig vonden, dus stelde ik Elena nog enkele vragen over Assepoester en warempel: op elk detail kende ze het antwoord! En Mathias maar luisteren!
Na het vieruurtje (o ja, we zijn tussendoor ook even bier gaan kopen en daar kregen Elena en Matthias van Lieve elk een flesje fruitsap waar ze tot en met van genoten tijdens hun vieruurtje. Elena bleek daar heel bang van de niet offensieve hond maar legde me uit dat ze alleen een beetje “verlegen is tegenover een hond”
Dus riep ik maar de hulp van Matthias in en hij vond dat opruimen heel prettig. Alleen werd Elena toen zo jaloers dat ze ruzie maakten om mij te mogen helpen!
Hun ouders kwamen aan rond 18 uur, het eten was klaar, we hebben vrij snel gegeten (Roger moest deze avond naar een bestuursvergadering van Heemkunde Groot Heers) en dan zijn ze allemaal vertrokken.
En… We hebben geen regen gehad vandaag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten