Zondagsrust

Daar kan ik van genieten. Maar… Ik verlangde ook naar een wandeling. Helaas heeft het de hele dag geregend en zelfs gesneeuwd (geen wit tapijt: de sneeuw smolt onmiddellijk) en was het heel koud.

Dan maar gelezen, eindelijk sommige mails (en een brief) beantwoord, gesurft (onder andere naar dit gekeken, op aanraden van die Franstalige “vriend” die ik maar één keer heb ontmoet). Interessant, dat programma, alleen veel te vroeg voor ons! Nu weet ik echter dat je daags nadien via het Internet kunt kijken, en dat zal ik zeker vaker doen!

Ondertussen paste Roger de website van de KVLS aan. En haalde hij een encyclopedie van de wereldliteratuur uit de aanhangwagen.  Interessant, maar we hebben er gewoon geen plaats meer voor!

Roger en ik zijn geen praters. Dat betekent dat ik bijvoorbeeld tijdens het koken op mezelf aangewezen ben (ik vind dat niet erg!). Vandaag bereidde ik een stamppot van aardperen en knolselder, die we aten met zalm. Heel lekker! Hoe komt het dat ik die aardperen niet vroeger heb leren kennen?

Roger heeft gelezen (ja, hij surfte ook veel vandaag) dat ze een suiker bevatten die niet gemakkelijk word opgenomen in de darmen. Is dat de verklaring waarom hun glycemische index lager zou zijn dan die van aardappelen?

Tijdens het koken dacht ik terug aan een “grap” van vorige zondag. Een van onze vriendinnen is arts en ze vertelde dat als een van haar patiënten over een behandeling vraagt: ‘Voel je daar iets van?’, zij steevast antwoordt: ‘Nee, ikzelf voel daar niets van!’

Het werd dus een heel rustige dag, maar nu ga ik toch even op avontuur met Star Trek!