We brunchten laat (dat is natuurlijk geen nieuws) en daarna wilde ik onze slaapkamer schoonmaken. Roger vond dat echter het ideale moment om die op te ruimen (voornamelijk van de spullen die hijzelf daar had opgestapeld). Resultaat: nadat hij dat had gedaan, begon hij spontaan zelf te stofzuigen enzovoort, waardoor ik niets meer moest doen aan die kamer.
Ik had ondertussen de wasmachine een paar keer laten draaien, ruimde tussendoor de keuken op, waste karaffen en kruiken af die we nooit meer gebruiken maar toch nog niet willen wegdoen, verzamelde uit de enige echte kast die nog in de “bibliotheek” staat spullen waarvan ik vind dat ze naar de recyclingwinkel mogen (en Roger gaf me later zijn “fiat”).
En toen was het tijd om te beginnen koken: geen wandeling vandaag.
Na ons avondeten en een beetje lectuur gingen we naar een vergadering van de werkgroep Wereldoorlog 14-18. Vooral om de collectedag (later meer daarover) voor te bereiden (in feite dus ook een vorm van huishouden).
Ik heb veel bewondering voor de bibliothecaresse: hoeveel uren steekt ze wel in dat project, naast haar gewone werkuren… En haar eigen huishouden!
Wat mij ook opviel tijdens de vergadering: zij zorgt voor de koffie en andere dranken. Praktisch geen enkele man zal zichzelf bedienen. Toen ik de indruk kreeg dat Roger zin had in nog een kop koffie, moest ik hem zelf zeggen: ‘Die kun je jezelf inschenken hoor!’ Alleen Missotten nam de moeite (als man dus) andere mensen aan koffie te helpen. En na de vergadering was er geen enkele man die hielp afruimen!
Enkele mannen zullen hun vrouw meebrengen naar die collectedag. Raad eens wat ze daar worden verondersteld te doen? Jawel: koffie enzovoort serveren (en dus ook afwassen etc.).
Op die collectedag is mijn opdracht “verhalen” opschrijven. Dat doe ik natuurlijk graag, maar… De manier waarop het mij werd voorgesteld maakte mij ongemakkelijk. Elie Missotten zei: ‘Jij schrijft goed, dus…’.
Nee, ik schrijf niet echt goed. Ik probeer alleen goed te schrijven (wat, dat moet ik toegeven en wat ik heel erg vind, sommige mensen die zichzelf “schrijver” noemen, zelfs niet proberen).
Rond 22 uur waren we terug thuis waar ik nog een aflevering van Star Trek bekeek. Eentje die ik lang geleden al gezien had, maar toen niet in de juiste context. Nu heb ik er veel meer van genoten, maar vond ik het ook veel “gewelddadiger en vreselijker”.
En toen ik deze post begon te schrijven, stootte ik mijn tweede glas Trappist om, waardoor ik heel mijn bureau moest schoonmaken!
Van een lenteschoonmaak gesproken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten