Roger en ik wilden vandaag de wandeling van gisteren overdoen. Wij (en zeker ik) houden immers van gezelschap maar wisselen “in gezelschap wandelen” graag af met “in ons eentje wandelen”.
Ik heb die “eenzaamheid” echt geregeld nodig omdat ik alleen dan die soort verbondenheid voel met alles rondom mij (vaak een bijna mystiek gevoel, al zijn de compleet mystieke momenten zeldzaam geweest in mijn leven). En nee, Roger hindert me helemaal niet tijdens wat ik beschouw als zijnde een “eenzame wandeling”.
Ja, maar… Zou het niet te druk zijn in Mettekoven? We waagden het erop (met de auto is het niet moeilijk naar een andere gemeente te gaan als de begintoestand je niet aanstaat).
Heel veel volk inderdaad, maar vooral op het dorpsplein. Tijdens onze wandeling maar een paar andere wandelaars ontmoet. Ik heb dus echt genoten, onder andere van het bloesemparfum dat ik gisteren minder duidelijk opving.
De temperatuur was lauw: je kon een jasje gebruiken, maar, na al dat klimmen en dalen, begonnen we toch te zweten.
Na onze wandeling van een klein uurtje (toch nog dus, hoewel we sneller stapten dan gisteren – toen waren we bijna drie uur zoet – en slechts een paar lusjes meer maakten) had ik zin in een terras. In “centrum Mettekoven”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten